Gendringen 2016

Na de zoveelste keer schouderproblemen, bij de 12 km in leeuwarden, heb ik besloten om een stapje terug te doen en me in de BSC wedstrijdklasse te gaan vermaken. Zo spoed ik me op een regenachtige zaterdagochtend naar het oosten. Op naar het altijd bijzondere Gendringen. Bijzonder omdat het weer hier altijd iets bijzonders voor je in petto heeft. Onderweg haal ik een stortbui in die ook op weg is naar het Oosten.

Ik haal mijn wedstrijdshirt en bandje op en krijg ook een chip mee. Met deze chip wordt je online gevolgd op het parcours, dat is leuk voor de thuisblijvers. Vervolgens kleed ik me om en geniet nog even van een kopje koffie in de warme kantine. Dan inlopen onder een het genot van een miezerig regenbuitje. Ik bedenk me dat een petje geen verkeerd idee zou zijn geweest.

Voordat ik vertrek zie ik de JSC-A top binnenkomen. Alex ligt aan kop maar heeft moeite met de zwaailussen. Hij mist een slingertje en landt vervolgens net niet in het net. Hoewel de jury hem niet duidelijk terug roept doet hij, omwille van de eer, het laatste stukje combi opnieuw.

Dan mag ik weg, het miezerbuitje is inmiddels een echte regenbui geworden. Maar we lopen lekker en de eerste 5 hindernissen zijn niet lastig. Dan breekt de stortbui echt los en heb ik al snel geen droge draad meer aan het lijf. Ik kom Frank tegen die op de weg terug is. Omdat ik tempo wil houden kan er niet meer af dan een korte armzwaai en een snelle begroetingskreet. Gelukkig is het eerste deel van de run met de wind mee en gaat het lekker. Wel veel loopstukken in het weiland die door de vele regen al volledig blank staan zodat er niet echt veel snelheid in komt.

Na het keerpunt krijgen we de wind tegen en ik merk nu wel wat afkoeling. De hindernissen blijven goed te doen, maar door de kou ga ik niet zo heel lekker. Dan komen we bij de kano hindernis. Dit gaat lekker en ik haal de nodige draaitollen in (met draaitollen bedoel ik kano-ers die niet op koers kunnen blijven en spontaan achterstevoren gaan liggen). Snel weer lopen want je koelt altijd hard af op en rond het water. Ik probeer het tempo hoog te houden maar door het modderige veld kost dat veel energie. Hierdoor kom ik soms weer lucht te kort zodat ik mijn tempo weer moet vertragen.

De hindernissen blijven gelukkig goed te doen. Veel enkelvoudige hindernissen of korte combi’s. Dan komt er nog een stukje enteren op een steigerbuis. Deze is best glad door het regenwater en dat is voor een hoop atleten een brug te ver. Ik heb daar gelukkig geen last van en kan snel doorlopen. En dat is ook hard nodig. Bij de eindcombi is het spitsuur. Vele atleten wachten halverwege bij de zwaailussen. Ook hier zijn de nodige uitvallers. Ik werk me daar snel doorheen, een goede voetklem is toch best handig! Met iets meer dan 1 ½ uur looptijd ben ik niet geheel ontevreden.

Met een kopje bouillon ga ik in de rij staan voor de sporttassen. Een dame van de EHBO kijkt me onderzoekend aan. Ze maakt zich wat zorgen. Ik merk dat ik nu heel erg ga trillen en kan de bouillon amper in de beker houden. Gelukkig kan ik snel onder de douche en dan gaat het dan weer beter.

Terugkijkend is Gendringen een mooie run, geen bijzondere hindernissen maar uitdagend door het lopen en de weersomstandigheden. En ook wel bijzonder dat ik, met de nodige jaren ervaring, toch nog een inschattingsfout heb gemaakt bij de kleding. Ik had voor een waterdicht laagje moeten zorgen.

Mark van Zeijl

Survivalrun Westerbork

Afgelopen zondag werd weer de prachtige run van Westerbork georganiseerd. Onder winterse omstandigheden, 10 cm sneeuw, stonden ruim 1300 deelnemers die zondag aan de start.

Met een kachelfabrikant als sponsor hadden we een verwarmde start en finishlocatie! In een tent. De eindhindernis was dus ook indoor!

Het was een degelijke run met prachtige hindernissen. De bekende houten rollade was voor velen een brug te ver, maar natuurlijk niet voor ondergetekende. 😉

Niels

Survivalrun Dinxperlo

20151220_132024aVandaag was het dan zover, de survivalrun van Dinxperlo werd weer gehouden.

Voor een heel aantal leden van onze club weer een leuke run , niet te lang maar wel lekker pittig. Voor een aantal jeugd leden hun eerste survivalrun ooit. We lopen deze wedstrijd eigenlijk ieder jaar met de jeugd, omdat vanaf 8 jaar is maar ook omdat hij na 4 maanden trainen leuk is om te doen als eerste wedstrijd voor onze nieuwelingen. De start tijd was bepaald op 13:20 dus er kon gesurvivald worden later dan de normale trainings tijd van 10:00. Bij aankomst in Dinxperlo kwam ik al een heel aantal FITters tegen die de run er al op hadden zitten. De tekst hij is best pittig was een zeer veel gehoorde opmerking. Tussen door valt daarbij dan nog wel even te melden dat er weer 2 leden de hoogste plaats hebben gehaald in hun klasse. Alex Kling 1e in JSC-A en Helga Vuur flikt het weer om eerste dame te zijn in de BSC . We lopen met 12 jeugd leden en 4 begeleiders de 5 kilometer recreatief. Na een korte warming up en wat vragen zoals waarom hebben we eigenlijk zo’n rood band , gaan we van start . Ik begeleid de voorhoede, hoewel we verteld hebben niet te hard te starten is dat bij een eerste wedstrijd natuurlijk moeilijk in te schatten. Guus, Jibbe en Rutger gaan er dan ook flink tegenaan. Na 3 hindernissen is dit toch wel veel zwaarder dan trainen volgens Rutger. Beetje rustiger aan doen word nu wel begrepen. De hindernissen volgen elkaar in vlot tempo op en ook op de recreanten manieren zijn ze behoorlijk pittig. Mark als volgende begeleider komt nu regelmatig bij een hindernis als ik er nog ben met de laatste van het groepje waar ik mee loop, het zit dus gelukkig dicht bij elkaar. Mirte en Karlijn als ervaren meiden lopen nu op ons uit en zo zie je dat techniek toch heel belangrijk is. Het wisselt wat met voorop lopers, in de 2e lus loopt nu ook Cato lekker mee voorin . Als we er bijna zijn zit er nog geen 10 minuten verschil in de hele groep en komt Michiel zoals belooft als laatste over de eindstreep. (behalve Mirte en Karlijn die al een poosje binnen zijn) . Bij de finish heeft iedereen zijn bandje nog en zijn er alleen maar blije gezichten en mogen ze allemaal trots zijn op het uitlopen van de run. Wat ons betreft een geslaagde run en een mooie wedstrijd ontgroening die toch ook weer tot trainings doelen prikkelt, maar dat is alleen maar mooi.

Namens de begeleiders

Ries