Vandaag was het dan zover, de survivalrun van Dinxperlo werd weer gehouden.
Voor een heel aantal leden van onze club weer een leuke run , niet te lang maar wel lekker pittig. Voor een aantal jeugd leden hun eerste survivalrun ooit. We lopen deze wedstrijd eigenlijk ieder jaar met de jeugd, omdat vanaf 8 jaar is maar ook omdat hij na 4 maanden trainen leuk is om te doen als eerste wedstrijd voor onze nieuwelingen. De start tijd was bepaald op 13:20 dus er kon gesurvivald worden later dan de normale trainings tijd van 10:00. Bij aankomst in Dinxperlo kwam ik al een heel aantal FITters tegen die de run er al op hadden zitten. De tekst hij is best pittig was een zeer veel gehoorde opmerking. Tussen door valt daarbij dan nog wel even te melden dat er weer 2 leden de hoogste plaats hebben gehaald in hun klasse. Alex Kling 1e in JSC-A en Helga Vuur flikt het weer om eerste dame te zijn in de BSC . We lopen met 12 jeugd leden en 4 begeleiders de 5 kilometer recreatief. Na een korte warming up en wat vragen zoals waarom hebben we eigenlijk zo’n rood band , gaan we van start . Ik begeleid de voorhoede, hoewel we verteld hebben niet te hard te starten is dat bij een eerste wedstrijd natuurlijk moeilijk in te schatten. Guus, Jibbe en Rutger gaan er dan ook flink tegenaan. Na 3 hindernissen is dit toch wel veel zwaarder dan trainen volgens Rutger. Beetje rustiger aan doen word nu wel begrepen. De hindernissen volgen elkaar in vlot tempo op en ook op de recreanten manieren zijn ze behoorlijk pittig. Mark als volgende begeleider komt nu regelmatig bij een hindernis als ik er nog ben met de laatste van het groepje waar ik mee loop, het zit dus gelukkig dicht bij elkaar. Mirte en Karlijn als ervaren meiden lopen nu op ons uit en zo zie je dat techniek toch heel belangrijk is. Het wisselt wat met voorop lopers, in de 2e lus loopt nu ook Cato lekker mee voorin . Als we er bijna zijn zit er nog geen 10 minuten verschil in de hele groep en komt Michiel zoals belooft als laatste over de eindstreep. (behalve Mirte en Karlijn die al een poosje binnen zijn) . Bij de finish heeft iedereen zijn bandje nog en zijn er alleen maar blije gezichten en mogen ze allemaal trots zijn op het uitlopen van de run. Wat ons betreft een geslaagde run en een mooie wedstrijd ontgroening die toch ook weer tot trainings doelen prikkelt, maar dat is alleen maar mooi.
Namens de begeleiders
Ries