Om de stroom aan (spam)mailtjes te stoppen hebben we gisteren met een meetwiel exact bepaald wat de lengte van het inlooprondje rondom de atletiekbaan is. Ook hebben we de 500 meter van Alex (dat is over het terras van de kantine) opgemeten en het buitenrandje van baan 6 (hier is Micha in zijn eerste berekeningen van uit gegaan).
Om de betrokkenheid wat te vergroten hebben we voordat we gingen meten een aantal gokjes genoteerd. Mark van Zeijl zat het dichtst bij de waarheid met zijn schatting van 470 meter voor het inlooprondje. Het rondje langs de kantine was dan door Alex op 500 meter gezet, de andere schattingen lagen daar nog weer ver boven. Het blijkt duidelijk minder dan 500 meter te zijn!
Wat is het nu geworden:
– inlooprondje: 463 meter
– langs de kantine: 487 meter
– buitenrandje baan 6: 444,75 meter.
RUC Westerbork 2009
Als je op je MP3 speler eerst de Beatles hoort met Good Day Sunshine,
En als je van de snelweg de provinciale weg opdraait,
en er een waterig zonnetje doorbreekt,
En als je inschreven en omgekleed weer buiten komt,
en de zon de laatste wolken wegstuurt,
Dan weet je dat het een perfecte dag is voor een survivalrun.
De wedstrijd begint met mijn all time UNfavorite, de boomstamloop, gevolg door de welbekende bijlmoordenaar sessie. Altijd weer een uitdaging. De run is uit twee lussen opgebouwd, de eerste 6 km is gezamenlijk met de BSC-ers, en kent een hoop enkelvoudige, en een enkele verdwaalde meervoudige hindernis. Niks geks, gewoon lekker doorgaan. Helaas heb ik door wat hakproblemen nogal wat achterstand opgelopen. Dan komen we bij de finish maar helaas, we zijn pas op de helft. Nu krijgen we wat meer uitdagingen, zoals gladde palen, lange apenhangen en combi’s met entertouwen. De armen beginnen nu duidelijke signalen af te geven (en geen positieve). Ik haal wel een paar atleten in die bij de hindernissen blijven steken, en kan zo een beetje achterstand goedmaken. Alleen die modderige greppels helpen daar niet echt bij. Maar goed, we gaan gewoon door.
Wat opvalt is het super enthousiaste publiek. Bij bijna iedere hindernis of bosje staat wel iemand om je aan te moedigen, het lijkt wel een lokale feestdag. Zelfs de vrijwilligers bij de hindernissen klappen bij het halen van de laatste combi hindernissen. Zo komen we bij de eindhindernis, en al lijkt deze moeilijk, ook hier gaan we fluitend (of was het nou piepend) doorheen, om vervolgens de finishbel te kunnen luiden. Met het bandje nog om kunnen we weer aan de hete bouillon. Bij de kleedruimte staat zelfs een vrijwilliger klaar met een hogedruk spuit, om de eerste kilo modder te verwijderen. Ze denken hier echt aan alles.
Al met al een leuke run, en hulde aan de uitstekende organisatie.
Mark van Zeijl
Dinsdagavond vond alweer het vijfde evenement voor de FIT Survival competitie plaats. De atleten namen in grote getale deel (misschien kwamen ze voor de champagne achteraf?). Na een duidelijke uitleg van Alex, ook beschreven op grote posters, konden de eerste vijf koppels van start.
Glenn en ik hadden nog geen warming up gehad, dus zetten meteen de pas er in om maar snel warm te worden. De hete adem van Ries en Harm in onze nek hielp wel, dus toen we eenmaal warm waren lieten we beide heren als echte gentlemen passeren.
Alex had wat plassen water over het parcours verdeeld en een aardige selectie van hindernissen bedacht. Wij draaiden onze hand er niet voor om en presteerden het om net binnen de 50 minuten te finishen, waarmee we uiteindelijk tweede werden na Ries en Harm (in 44 minuten).
Alex met zijn twee? koppelmaatjes hadden het tempo er bij het lopen flink inzitten en passeerden ons ergens halverwege, maar gezien ze in een andere startgroep zaten maakten we ons daar geen zorgen over. Waarschijnlijk hebben we hen dankzij onze fabelachtige techniek in de hindernissen nog op gepaste afstand gehouden, want zij vulden een eindtijd van 56 minuten in. Ook René en Sjors deden het in 56 minuten.
Na afloop was er champagne en ook de hapjes werden snel soldaat gemaakt.
De uitslagen en een bijgewerkt tussenklassement zijn te vinden onder het kopje FSC.
Niels
De harde kern van de survivalgroep was compleet bij de 80 km van Nieuwkoop. Stipt 9 uur stonden zaterdag de helden van de survivalgroep in het schilderachtige dorpje Noorden op het ijs. In vlot tempo werden de recreanten gepasseerd en scheuren ontweken.
De tocht over de noordelijke plas was 30 km, en aangezien we halverwege waren begonnen, konden we pas na anderhalve tocht starten met de tocht over de zuiderlijke plas en die was ook 30 km. Omdat we het mooie ijs op zochten (dus midden over de plas gingen) sneden we hier wel een stukje af, waardoor het totaal eerder 80 dan 90 km was.
Voorzien van een voldaan gevoel en geen gevoel in de voeten werd rond 2 uur het ijs verlaten en de reis huiswaarts ingezet.
