Seizoensafsluiting 2010

Zoals elk jaar proberen wij het trainingsseizoen op een leuke manier af te sluiten en ook dit keer is dat gelukt. Dankzij Alex, dat moet gezegd!!! Alex heeft het evenement weer eens goed voorbereid en uitgewerkt! Hoe doet hij dat toch zo snel? En zonder hulp!?
Afijn, dinsdagavond ging een groot aantal koppels van start na een briefing door Alex. 400 meter, 10 genummerde hindernissen, routekaartje in plastic niet-waterdicht hoesje, fietsend richting Amelisweerd, stukkie zwemmen, rennen, klauteren, beetje hijgen, weer fietsen, weer rennen en hindernissen. En dat allemaal met warm zomers weer. Prachtige route langs oude en bestaande beddingen van de Kromme Rijn, bijzondere fauna van harige rupsen (hebben jullie ze gezien?), langs Fort Rhijnauwen, over een spiksplinternieuw stukje bunkerpad, langs het oergezellige pannenkoekenhuis ( roken jullie de zoete geuren ook?), over het nieuwe schelpenpad bij het Fort (met schapen), door donkere kathedralen van hoge dichtbebladerde bomen, en weer terug de zandbult op bij Zeist.
En bij terugkomst lekker wat te drinken met een bescheiden zoutje.
Elwin en Kim bleken het snelste gelegenheidskoppel, ondanks dat Elwin in alle eerlijkheid opbiechtte dat er hier en daar wat schoonheidsfoutjes waren. Nou ja, bij wie niet?! Dus krgen zij de pet die ons allemaal past.

En onze drie hekkensluitende musketiers, die run-bike-runnend van start gingen, werden beloond met een lekker zoethoudertje. Maar waar kwam ineens die derde fiets met lekke band vandaan?


Rond 22.00 uur was het feestje weer voorbij en kunnen wij weer enkele weken opladen voor het nieuwe seizoen. Uiteraard kan er gewoon doorgesport worden, zij het met met enige aanpassing (zie eerdere berichten). En Peter verzorgt nog een trainingsschema voor een enerverende zomer!

Sportieve groet,
Vincent de Graaf

Bart toch nog verslagen…

Even genzezen van het BartSyndroom…   

Aan een stang hangen en een haast onmogelijke oefening een paar keer voordoen met een glimlach van oor tot oor. Alles wat ie doet lijkt zo kinderlijk eenvoudig, maar is bij uitvoering hinderlijk moeilijk, zwaar en voor sommigen zelfs onmogelijk. Ik heb over die Spierbundel die we allemaal wel kennen. VINCENT (a.k.a. Joeri)! Met dit, in mijn ogen Übermensch, heb ik de laatste run van het survivalseizoen afgesloten.
Wat begint als een druilerige  morgen  gaat de boeken in als een mooie met zo nu en dan wat zonnige Zegedag. (meer…)

Harreveld 2010

Optreden ‘The Four Toppertjes’ te Harreveld,
  

Op klapstoeltjes in het maisveld heeft het publiek in Harreveld genoten van een optreden van The Four Toppertjes, de omstandigheden waren ideaal: geen zompige akkers, maar stevige grond onder de voeten, er was niet gegierd dus de slootjes en hun drab roken fris, met 15 graden, een zacht briesje en een af en toe doorbrekend zonnetje kon er niet echt van survival in de zin van ‘overleven’ gesproken worden, eerder van een ‘enorm prettig beleven’. The Four Toppertjes: Kees, Annemarie en Marten, aangevuld met José (een 50+ deerne trainent in Dinxperlo), wisten elkaar in het spel met de elementen goed te vinden, welk een harmonie. Op het slot van het optreden liet Marten een dissonant horen: hij luidde de finishbel alleen, de andere drie Toppertjes vonden elkaar ook in de laatste toon.
Al met al een subliem optreden welke nog lang herinnert zal worden en opgeschreven kan worden in de analen.
  

Uw correspondent Marten

 

even uitblazen