door Janco
Zoals elk jaar kijk ik met plezier en ook wel een beetje angst uit naar de Survival van Adegem.
Adegem is namelijk voor mij de run geworden waarvan je vooraf weet dat je echt hard moet ‘werken’ om je bandje te behouden.
Het is helaas ook de reden dat er behoorlijk wat TSC-ers niet eens heen gaan omdat ze hem ’te zwaar’ vinden…
Persoonlijk vind ik dat best jammer omdat voor mij survival niet zo zeer betekent ‘zo snel mogelijk’ maar vooral ‘zo zwaar mogelijk’ werken voor je bandje zeg maar.
Het heet niet voor niets survival toch?
De Belgische atleten die ik daar wel eens spreek zijn het ook volledig met mij eens, zij vinden dat het hardlopen vooral is om te recupereren, al is 18 km wel wat ver natuurlijk 😉
Maar ze weten ook wat pittige en vooral veel hindernissen zijn!
Dit keer was is ik voor mijn doen redelijk voorbereid, niet te laat naar bed en alleen een voetbalwedstrijd gespeeld de dag ervoor, best aardig.
De start was gelukkig ook pas 12.10 heel schappelijk 😐
Vooraf aan de start zag ik Mark en Alex zich opmaken voor de koppel ze hadden er net als ik ook zin in!
Het weer was grijs maar gelukkig windstil en niet te koud.
Met de bekende gezichten aan de start gingen we vlot weg.
Op z’n Adegems kwam je na 2 simpele swings al bij het eerste pittige werk maar liefst 6 lastige swingover direct na elkaar…
Oftewel knetter opgeblazen armen voordat je naar het eerste laantje gaat, wat overigens ook nog tot ‘het voorafje’ behoort.
Gelukkig alles goed doorgekomen maar het tempo meteen eruit gehaald, want ‘echt’ survivalgetraind ben ik niet, dat zou ik toch wat vaker moeten doen.
De run vervolgde zich langs het bekende parcours en de hindernissen waren min of meer hetzelfde als andere jaren behalve dat er enkele leuke varianten waren.
Tijdens de eerste ronde begon ik me al een beetje zorgen te maken voor de tweede ronde want het was nu al flink aanpoten. 5 keer het kanaal over is best veel..
In het trainingsbosje maakte ik een grote fout door het slingertouw wat daar inzit verkeerd te doen. Ik was vergeten dat je het daknet waar je in slingert met de elleboog moet pakken, oeps daar stond ik op de grond.
Shit nog een keer en ik was al best verzuurd. Maar goed even kwaad maken en toen rustig nog een keer en jawel de elleboogmethode werkt goed!
Daarna volgde nog een pittig stukje slingeren aan diverse touwtjes en een triangel… dat zou in de tweede ronde vast ook pittig worden..
Voordeel is dat je nu weet dat alles nog maar een keer komt. De tweede ronde had ik het inmiddels koud en ook mijn energiepeil was laag dus ging het allemaal niet meer snel.
Dus de knop ging op ‘het bandje houden is genoeg’ rustig alle hindernissen vooral goed uitvoeren en zo mogelijk een beetje warm rennen.
Dat warm rennen werd behoorlijk verstoord door de grote slinger boven het kanaal.
Je klimt daarbij via apenhang naar het midden van het kanaal en moet dan zijwaarts via een lange slinger naar een vlak boven/in het kanaal gespannen groot net.
Best leuk maar ver, als je die uitvoert kom je alleen met je benen in het water en kun je redelijk droog verder.
In de tweede rond ging het niet zo goed ik zat te laag remde af in het water en tikte de rand van het net aan, maar viel gelukkig wel in het net, helaas ondersteboven en onder water oftewel dag (bijna) droge kleren en extra koud het laatste stuk doen.
Maar met het eind in zocht raak je wel extra gemotiveerd en ik zag nog een paar ander TSC shirts al met al met moeite maar wel in een keer alle hindernissen afgerond.
De eindhindernis was ook leuk tot de zwevende palen onderlangs, die waren bijna te veel maar gelukkig had ik het eindstuk te pakken en toen werd mijn eindtijd 3 uur 24 minuten genoteerd.
Tevreden en met een voldaan en uitgeput gevoel was er weer een bandje van Adegem binnen.
En precies als altijd: voor de punten moet je niet naar Adegem, maar voor het survivalgevoel wel!
Met de eerste 4 TSC runs dit seizoen in de benen nu maar is kijken of ik nog wat meer kan trainen voor het NK in Beltrum dat wordt vast mooi!
Groeten
Janco
door Tim Ruinemans
Het is ochtend en ik word gewekt door mijn wekker, mooie tijd . Ik sta op en ga naar de supermarkt en haal een vers ontbijt. Als het 9 uur is pak ik mijn boombox op wielen en ga ik richting de Bilt. Ik heb afgesproken met club helden Mark, Peter en Bart om te carpoolen naar de run in Vollenhove. Bij aankomst staat Peter al gespannen te wachten en stelt voor mijn grote pornobonze wagen te nemen want die van hem klinkt niet lekker en had al moeite op temperatuur te blijven. (Die arme transporter). Ik twijfel geen moment en gooi de kofferbak open. De tassen gaan erin en we vertrekken richting Vollenhove.
Onderweg stoppen we 2 keer om de nodige behoeften te doen. Als snel gaat het gas er weer op en het asfalt vliegt onder ons door. Naar iets meer dan 1 uur rijden komen we aan in het dorp Vollenhove. De bekende parkeerplaats op het bedrijf terrein word ons toegewezen en kort na ons parkeert Dave ook zijn royale stationwagen. Hierin zitten de overige club helden, Susanne en Thijs. We groeten elkaar en gaan richting het sport gebouw voor het shirt en de bekende overheerlijk snert-bon. En ja hoor wie komt er als laatste aan: Dagjes Papa Rick ook in een grote stationwagen maar dan wel met wat jeugdleden bij zich.
Bij het ophalen van de shirts komt mijn YOLO maatje Alex aan rennen met goed nieuws. Hij is 3de geworden bij de jeugd en is al lang klaar. Er word hier en daar een BOX uitgedeeld en we gaan ons aankleden voor de run. Bart en Mark staan al omgekleed in RUC tenue en starten om 11.35. Peter en ik kunnen nog effe rustig aan doen want ons startschot valt om 12:00 in de laatste RUC groep. Ook Glenn, die grote enge gast van het mooie stukkie tekst van mijn 030 vriend Micha is aangekomen en start tegelijk met Peter en mij.
Ik ga warmlopen buiten en het voelt een beetje raar ,normaal zijn de runs tog altijd op zondag….. ?? Maar goed tis mooi zaterdag en ik denk dat kan ook wa dus KWW. (kieken wat word) Ik had me vooraf al een beetje ingelezen op de hindernissen maar had er geen idee bie. Kadootje, kliften loop en de poelsema paddelstoel zeiden me niks.
Het start schot valt om 12:00. Ik zet de stopwatch aan vertrek. Ik zie wat ouwe clubgenoten uit Oldenzaal het water inspringen ipv het balkje te gebruiken en doe het zelfde. De run begint nat!! en best pittig. Ik krijgt op een kort stuk gelijk mooie hindernissen en daardoor werd de toon snel gezet. Gelijk na onze splitsing van de volle afstand besluit ik te gaan genieten van alle mooie komende hindernissen. Al snel blijkt dit een goeie keus want er zitten paar flinken stukken door het koude water bij.
Vol gas een lach op mijn gezicht ga ik er zonder moeite in. De fotograaf schiet een paar mooie plaatjes en bedankt me voor het lachen. Ik kom aan bij hindernis 21 de grote water oversteek. Het begint aardig lastig met een soort van pallet/loop klim vanuit het water, over een platonboot en dan met apenhangen heel laag door het water naar de overkant. Hier werd je dus helemaal nat!! en rap koud. Aan de overkant verteld ik de jury leden dat het een mooie hindernis was. Zei bedanken mij en melden dat ik de eerste ben die dat vond. Dit gaf me een onwies goed gevoel en met diezelfde glimlach knal ik door de kadoelerbos combi en het hordebosje.
Aan deze zijde van het kanaal hangen echte Ruc hindernissen en weet dan ook wat overige deelnemers in te halen door mooi te lopen en de hindernissen rap te bedwingen. Iets verder op blijkt dat we een hindernis mogen overslaan omdat deze niet meer in orde is. Ook zoiets kan mooi zijn. Al zeg ik dat nooit!
De bekende kadoeler kraan hindernis nadert en deze pak ik zonder moeite. Het is overal vrij rustig in de hindernissen, ik had wel anders gedacht omdat ik tog in de laatste start groep zat. Ook staat er weinig publiek. Onderweg denk ik nog steeds wat een mooie run en waar zijn die andere clubhelden tog…. Tijdens deze gedachten komen de kromme steeg combi en zuurbeek net onderlangs voorbij en gaan bijzonder vlot. Ook leuk en origineel was het ouwe schuurtje met een paar touwen en netten combi erin.
Onderweg naar het boogschieten hoor ik in de verte de spreker al. Voor mijn gevoel zit ik dus niet ver van de finish af. De gaskraan gaat daarom een stukje verder open en veno verder door de wetlands, hier passeer ik club held mark die het overigens goed maakt! Ik moedig hem nog wat aan en vervolg de laatste hindernissen. Aan de rand van het dorp word ik verzocht mijn mooie grote vriend (de balk) mee te nemen. Geen probleem roep ik nog, met plezier!
De laatste 3 hindernissen nog met mijn houten vriend en dan hakken. Aangekomen bij het houthakken tref ik de eerste wachtrij. Als snel ben ik aan de beurt en neem plaats naast club held Niels K. Die kort voor mij is gestart met hakken van zijn vriend. Na 4 min hakken is het klaar. MOOIZO roep ik en roep nog naar Niels kom op, een paar goeie klappen en je bent er!!!!! Club held Bart staat te wachten om in het water bij de eind hindernis te gaan. Ik spring erin en bulldozer door deze laatste combi. Hier hangen vele ruc-ers te rusten maar ik ga in een keer door.
Het laatste touw, nu voel ik ook wel de verzuring komen, ik hoor mijn naam en nr door de volle hoofse luidsprekers en doe nog een keer het gas erop. Boven op de balk roep ik YOLOOOOOOOOOOOOOOO en daal sierlijk af om de bel te luiden en te finishen. Ik stop de stopwatch en mijn eindtijd is 2uur 16min 05sec .Hier staat Dave op mij te wachten Die mij overigens voor gek heeft verklaard. Ik Ben super tevreden en blij van de run geworden, en dat heeft menig mens bij de finish gemerkt. Er word nu nog steeds in het dorp over nr 605 gesproken 😉
Ik had voor de snelste RUC loper van onze club een kleine prijs mee genomen. Naar dat we alle startijden bij de live uitslagen via mobiel hadden gecheckt mocht ik zelf naar huis met deze heerlijke prijs. In de auto genoten we allen van de toffifee. Terugkijkend en evaluerend met mijn club helden vonden we het allemaal een mooie survival run. Iedereen was tevree en voldaan. Op Naar de volgende en eerstvolgende training! Aju!
Tim
Op vrijdag 08-11-2013 is onze voorzitter Vincent namens de bestuurs- en commissieleden van Survivalgroep Fit Zeist in het zonnetje gezet.
Onder genot van goed eten bij restaurant Mooi Zeist, werd hij wel verdiend verrast door een goede speech van Rene en prachtig verzorgt cadeau.
Een geheel passend kado voor de sport die wij beoefenen en de interesse van Vincent in de natuur. Bronnen bevestigen dat deze inmiddels een mooi plekkie in huis heeft 🙂