Elwin’s verjaardagsfeestje
Er is er één jarig, hoera, hoera; dat kun je wel zien dat is hij! Elwin was jarig, maar de genodigden waren nog lang niet jarig. Elwin had vooral adventure racers en survivalrunners uitgenodigd voor zijn partijtje, dat bestond uit een oriëntatieloopje.
Bart en ik gingen voldoende bevoorraad op weg naar de Amsterdamse Waterleidingduinen. Het zou een loopje van 22 km worden, tenminste als je de kortste weg koos. Volgens Elwin zou de snelste deelnemer dit klusje in 2 en een ½ uur klaren. Ik heb eerder een oriëntatieloop gedaan, en wist daarvan dat een gemiddelde van 10 km per uur onwaarschijnlijk snel zou zijn. Bovendien hadden Bart en ik Beltrum nog in de benen zitten.
Om half 12 kwamen we aan bij de Oase, waar Elwin met zijn familie ons opwachtte. Hij had het allemaal goed voorbereid en de controlepunten netjes op kaart ingetekend. Ook had hij wild uitgezet, zodat er onderweg van alles te zien zou zijn. We kregen een reep chocolade mee en weg waren we.
We startten in zuidelijke richting en zochten het eerst controlepunt in het bos. Misschien was dit het moeilijkste punt, of was het ons gebrek aan ervaring, in ieder geval kostte ons dit eerste punt al een klein uur. Vanaf dat punt ging het beter, met een gewijzigde strategie, waarbij de kompasnaald de richting bepaalde en niet de paadjes op de kaart. Het ging steeds beter, waarbij we in steeds rechtere lijnen liepen.
Net voor controlepunt 14 kwamen we ineens 2 adventure racers tegen. Zij waren in noordelijke richting gestart, een uur later gestart, en daarmee waren ze op dat moment toch al een uur sneller dan wij!
Controlepunt 8 lag tussen allemaal waterlopen. De kortste en daarmee snelste route ging dwars door een brede waterloop heen, maar daar hadden wij geen zin in, dus kozen we voor een kleine omweg met droge voeten. Bij punt 6 aangekomen keek Bart eens op zijn horloge, het was al kwart over 4! Op dat moment hadden we dus al ruim 4 uur gelopen. We besloten de vier noordelijk gelegen controlepunten te laten voor wat ze waren en namen de kortste weg naar de Oase (toch nog altijd een kleine 5 km).
Al met al hebben we ons uitstekend vermaakt. De Amsterdamse Waterleidingduinen is een prachtig natuurgebied. We hebben veel herten gezien en zelfs een vos! Dat prachtige roodbruine dier keek ons vanaf een kleine honderd meter aan, maar gaf ons niet de kans een foto te maken; (het fototoestel was op advies van Elwin in een boterhamzakje waterdicht opgeborgen, dus niet snel bereikbaar).
Het gebied is heel afwisselend, met bos, zandvlakten, moeras, beken en met doornstruiken begroeide duinen en ideaal voor een off the road duurloopje!
Een serie foto’s (sfeerimpressie) krijg je zien door op de onderstaande foto te klikken:
