Beltrum was dit jaar opnieuw voor velen weer de gelegenheid om de beste wensen uit te wisselen. Bij deze van mij dan ook de beste wensen voor 2008!
Ditmaal liep de route van de survivalrun in tegengestelde richting en ook had de organisatie van Beltrum een aantal nieuwe hindernissen ingevoerd. Voor de doorgewinterde survivalaar welliswaar geen onbekende hindernissen. De tegengestelde richting van het parcours beviel mij wel. Hierdoor kwamen we al in het begin bij de lastige postmanswalk, waar ik in Beltrum altijd veel problemen mee heb en daarna snel bij het kajakken en de lange apehangen en beregang over het water.
Ditmaal ging de postmanswalk goed; ik ben er niet ingedonderd, in tegenstelling tot een serie andere TSC’ers. Wel kostte het mij veel tijd en doorzettingsvermogen, maar was zeer tevreden dat het mij lukte. Als deelnemer aan de lange run waren we bevoorrecht en mochten we vanuit de kajak nog een swingover uitvoeren, wat voor enkele deelnemers een nat pak betekende. Ik kende het truukje al en had er dan ook geen problemen mee. Kajakken tijdens een survivalrun is altijd een verademing en in Beltrum helemaal, waar je volgens mij ongeveer een kleine kilometer mag peddelen.
Bij het ingaan van de extra lus van 8 km stond er een goed verzorgde verversingspost. De vrijwilliger meldde dat in die extra lus geen verversing zou zijn, dus ik deed mij te goed aan flink wat banaan, sportdrank en water. Lia zat tot dan achter mij, maar sloeg de verversingspost over en nam direct afstand tot mij.
De extra lus kenmerkte zicht door bruggen en duikers. De bruggen moest je onderdoor, ofwel langs een balk, touw of net (zonder het water te raken) of wel wadend door het water. Ook zaten in dit deel van het parcours een paar duikers, waar je op handen en voeten door het ijskoude water mocht waden. Natuurlijk konden de beroemde Beltrumse lusjes in de combinatiehindernis bij de Waterster niet ontbreken.
Terug van deze 8 km extra kwamen we weer bij dezelfde verversingspost aan, maar hiervan mochten we niet eerder profiteren dan nadat we via een dubbele slappe apehang (over de balken!) het daaltouw hadden bereikt. De laatste balk kwam ik niet zomaar op. De armen leken totaal verzuurd. Ik heb daar zeker 5 minuten op de slappe apehang gezeten, voordat ik me over de laatste balk kon sleuren. De verzorgingspost zat daar dan ook op een heel welkome plek. Opnieuw nam ik een flinke voorraad banaan en sportdrank tot mij, zodat ik het weer even kon uitzingen. René Wevers haalde me op dat moment in en zag hoe ik er aan toe was en liet mij weten dat het einde nog niet in zicht was. Met iets minder vertrouwen ging ik weer verder.
Een volgende lange apehang leverde geen problemen op en de spaans ruiter ook niet. Die verversing had mij dus goed gedaan. De combinatie in het laantje was ook geen probleem, en het uitzoeken van een boomstam al helemaal niet. In Beltrum reserveren ze speciaal voor het TSC hele mooie stammetjes en als je als bijna laatste daar een stammetje mag halen, valt er niets meer uit te zoeken. De dikste en zwaarste is door mijn waarde collega’s (snellere) atleten achtergelaten.
Het zeulen met een dikke, zware stam is geen probleem, maar dat ding moet dan nog wel door midden gehakt worden. De spaanders vlogen snel in het rond, maar toch kostte het mij erg veel tijd. Gelukkig werd ik door vele fans in het massaal toegestroomde publiek enthousiast aangemoedigd en onder gejuich spleet ik de stam in tweeën.
De eindhindernis is met al dat publiek vervolgens een fluitje van een cent. De speaker verbaasde zich over nog een oranje shirt in deze fase van de survivalrun, maar aan de microfoon kon ik hem gerust stellen: volgend jaar ga ik winnen!
Niels
De uitslagen van Fitters (zover mij bekend):
TSC
24: Janco in 3 uur en 20 minuten
28: Ries; 3;27
33: Elwin; 3;40
39: Niels; 4;22
Halve run recreanten
2: Huub; 1;38
113: Alex; 2;51
165: Kim; 3;09 (11de plek bij de dames!)
(ook Bart en Gijs deden mee, maar hun uitslag ontbreekt in het lijstje)
Junioren halve run
6: Frank Mooij; 2;02
Groepsrun
16: Fit1 (René, Vincent, Hans en Michel); 2;15
51: FitZeist (Dennis, Micha, Marten en Aalt); 3;04
59: Fit Zeist II (Mark, Rogier, George en Han); 3;17
Foto’s zijn te vinden op: http://www.survivalbeltrum.nl/runfotos2008.htm
Elwin wordt in januari weer een jaartje ouder en viert dat op zijn manier. Alle clubleden zijn hiervoor uitgenodigd. Zie onderstaande link voor de details:
http://www.teamfit.wordpress.com/ Dennis ging naar Mali met een missie. Een missie die elke survivalaar wel kent; het is een missie die wordt veroorzaakt door het survivalvirus en dientengevolg zeer besmettelijk is. Zo ook Dennis. Hij was ingeënt tegen alle enge ziektes, was aan de pil en dacht er wel helemaal tegen te kunnen. Maar het liep anders in plaats van Dennis, werden de inwoners van Mali geïnfecteerd en wel met het survivalvirus! De plaatselijke atleten reageerden bijzonder enthousiast toen Dennis de basistechnieken van een survivalrun uitlegde.
Onderstaand een foto van een talent met een boomstam waar een TSC’er U tegen zegt!
Verslag 6e survivalrun Vollenhove
Zaterdag 10 november 2007
Niels en ik hebben als koppel meegedaan aan de suvivalrun in Vollenhove. Voor mij was het in ieder geval de eerste keer dat ik in Vollenhove kwam, dus ik was erg benieuwd naar het parcours en naar de omgeving. Ik raad iedereen aan om ook van de omgeving te genieten! Voor mijn vertrek uit Zeist had ik mijn tas goed volgestopt met allerlei kleding tegen het slechte weer, want in Zeist regende het hard en was de lucht nog erg grijs. Mij kon niets gebeuren. Nog even Niels thuis ophalen en vervolgens vol goede moed naar Vollenhove. Via Zwolle, omdat de routeplanner ons via de Flevopolder wilde sturen (ik was eigenwijs). Gelukkig had ik niet zo’n last van het feestje van de avond hiervoor, maar dat kwam waarschijnlijk omdat ik nog een eindje terug moest fietsen.
Nadat wij in de nieuwbouwwijk van Zwolle nog heel eventjes een extra rondje rotonde moesten rijden en na het bezichtigen van het pittoreske Zwartsluis kwamen wij lekker op tijd aan in Vollenhove. Zo langzamerhand ontmoet je steeds meer bekenden tijdens wedstrijden, dus dat uurtje vloog voorbij. Niels heeft nog even kunnen brainstormen over de PR van ?De Bond? en ik had even lekker de tijd voor een kopje koffie. Wij waren nog net op tijd om Bart te zien vertrekken richting startvak. Succes Bart! Afijn, wij waren er klaar voor. Hoewel… Niels moest nog eventjes (!) naar de WC?
Om 12.15 uur moesten wij starten. Nèt niet gehaald! ? Wat flauw! Ze hadden niet even op ons gewacht 😉 En dat terwijl we nog bij het inlopen de trainingsmaatjes bespraken die soms wel een uur na de start pas in Neede arriveerden. Ach, Niels en ik hadden afgesproken dat wij kozen voor het plezier dus zonder gemor en met veel plezier haalden wij al gauw de eerste koppels van onze startgroep in. En eigenlijk ging het best goed. We hadden een lekker tempo en we genoten van het prachtige weer. In tegenstelling tot bij ons thuis, scheen hier de zon. Niels had het zelfs al warm! (bij mij duurt dat wat langer) Wij vonden het geen zwaar parcours, maar wel lekker gevarieerd. Het water was allerj@%#s koud maar het beetje opgesmeerde vet deed een hoop goed. Pas op het einde hadden wij wat last van onze handen zodat wij de touwen niet goed voelden. Dat maakte de eindhindernis iets lastiger dan verwacht, maar ja, wij werden wel beloond met een prachtig glimmende warmtedeken van aluminiumfolie (die wij later weer moesten inleveren helaas).
Na de finish zagen wij gelukkig nog meer survivalaars van onze groep: Michel, René, Bart en Ries. Verder waren wij wat magertjes vertegenwoordigd. Zonde hoor, want het was echt een leuke run!
Leuke bijblijvertjes:
– Zandzakloop: wij hadden keus uit een ruim assortiment, want onze startgroep had alles netjes teruggelegd;
– Kano varen: ik wilde een rondje om de boten varen maar Niels riep dat ik mijn boot ook gewoon naar de overkant (ergens rechts van mij) mocht varen;
– Boogschieten: altijd leuk!
– Combinatiehindernis met triangels: mocht ik 2x doen omdat ik niet zat op te letten en dus mis greep;
– Basaltblok sjouwen langs de waterkering (kliftloop): Prachtig uitzicht en weer eens wat anders dan een balk;
– De 2 duikers: wat was dat water koud. Voordeel was dat je niets meer voelde dus viel het eigenlijk wel weer mee;
– De vele akkers: super modderig, zuigend aan je schoenen;
– De combinatiehindernis bij de Kadoelerbrug: lekker hoog, mooie brug, lekker steil met een catcrawl langs het touw naar beneden roetsjen;
– Hout hakken: die rotstammetjes rolden telkens weg!
– Eindhindernis: wat viel die jongen geweldig mooi onder mijn ogen plat op zijn rug in het water! Het leek wel slow motion. (Volgens mij werd hij zenuwachtig van mij)
– Finish: lekker kopje bouillon! Èn een mooie glimmende deken van aluminiumfolie.
Op de website van de survivalgroep in Vollenhove zijn veel foto?s van de wedstrijd te zien. Helaas zijn Niels en ik niet zo fotogeniek, dus wij zijn niet te zien.
En ja we werden dus tweede!!!
Vincent
ps. foto’s van Ries in Vollenhove in actie via:
http://www.flickr.com/photos/fitzeist/sets/72157603131724086/
