Zaterdag 17 april 2010, een gedenkwaardige dag!
Om een uur of 2 waren we op de atletiekbaan. Erin was al begonnen met het uitzetten van de routes en het klaarleggen van het materiaal. Het zonnetje stond hoog aan de hemel. Vervolgens komt ook Vincent binnen en gaan we wachten op de eerste deelnemers…
Het is half 4 en Vincent krijgt telefoon: Mark Spruijt belt met het mobieltje van Alex! We zijn Alex met zijn kajak kwijt!!! Wat moet je daar nu mee? Kan Alex zwemmen, draagt hij een zwemvest?? zijn allemaal vragen die je je dan stelt, maar we kunnen niets doen. Mark en zijn vriendin speuren het traject af in steeds grotere cirkels, maar zonder resultaat.
Het is 4 uur en het eerste koppel komt de atletiekbaan opfietsen. Niet Michel en Jeroen, maar Nils en Kees. Na even op adem te zijn gekomen voeren ze de eerste opdrachten op de atletiekbaan uit. Met een ronde achterstand komen vervolgens Michel en Jeroen aan en zetten direct de achtervolging in. Erin en ik komen handen en voeten te kort, en het is maar goed dat het aanwezige publiek ook helpt jureren.
Het is 6 uur en alle koppels zijn inmiddels binnen of nog hindernissen aan het uitvoeren, alle koppels? Nee, van Alex nog geen spoor en Mark is nog aan het zoeken. Of toch daar komt Alex aan gefietst op een oude zwarte opoefiets… Gevonden is zijn commentaar. Mark wordt gewaarschuwd en Alex wordt uitgehoord. Nee, hij was niet gezonken, maar gewoon te ver (kilometers te ver!) doorgekanood. Ergens heeft hij de kajak onder een steiger geduwd en verderop een onbeheerde fiets geconfisceerd, waarmee hij uiteindelijk de atletiekbaan heeft bereikt.
De tafels worden buiten gezet en het eten wordt opgediend. Genietend van de heerlijke pasta wordt er in de avondzon nog uitgebreid nagetafeld.
Het is 7 uur, iedereen heeft het eten wel zo’n beetje op en dan komt Mark er aan! Hij wordt als een held binnengehaald en zo zijn we allemaal weer terecht. Met recht een enerverend dagje.
Michel en Jeroen worden als winnaars geprezen. Op de laatste apehang gingen ze Kees voorbij.
Niels