1e op Officieuze NK Survivalrun-shuffle
(en laatste op NK Survivalrun BSC Gendringen)
“Als je niet meedoet kun je niet winnen” zou een befaamd voetballer zeggen. En als je niet kunt winnen verzin je gewoon zelf een klassement of te wel het NK shuffle. Benodigde ingrediënten: veel goede zin en vooral, heel veel tijd.
Eerst de series met de snelle jongens. Daarna de bijna net zo snelle vrouwen. Met daarbij onze eigen Kim Jansen. Na het eerste kleine rondje loopt ze goedlachs op een 5e plaats. Dan nog een paar minuten wachten tot de 10 minuten om zijn voordat de laatste serie mag beginnen. Direct na de start lijkt het alsof ik nog concurrentie krijg. In een gezapig tempo (volgens mijn normale waarneming) gaat het groepje naar de 1e hindernis, een kruipnet. Zodra we de eerste bocht om gaan pas ik de afgesproken tactiek toe: WANDELEN. Afgewisseld met wat schuifelen (helaas zonder danspartner; toch eens aan Alex vragen hoe hij dat altijd regelt) gaan de eerste hindernissen voorbij. Vanwege een pijnlijke knie mag het tempo niet verder opgevoerd worden. Want volgens ene Niels (volgens eigen zeggen geboren en getogen Gendringenaar) moeten we verderop in het parcours nog een paar keer tot borsthoogte door het water waden. En om het daarna warm te houden/krijgen wordt alle belastbaarheid van mijn knie voor dat 2e stuk bewaard.
Inmiddels het eerste kleine rondje afgelegd. Komen de eerste blauwe smurfjes van de JSC al voorbij. Vol weemoed moet ik ze gewoon laten gaan. Eerste paar kilometer verder geen spannende hindernissen. Net voor de 2 combi’s nog even boogschieten. Keurig in het geel. De eerste combi is niet zo moeilijk. De 2e valt ook wel mee, maar eindigt wel met 9 verticale touwen. Bij mijn laatste run in Wesepe waren het er 8 en kon ik gelijk mijn bandje inleveren.
Maar door de rustige shuffle-aanloop kom je wel uitgerust bij de hindernissen en bleek ook deze hindernis een eitje. Ondertussen begon het wel te regenen.
Gelijk weer een kersvers gegierd (met oerdegelijke koeienmest; dat herken je als boerenzoon wel) weiland oversteken. Er zouden nog 3 mestvelden volgen. Goed getimed die gierende boer. Een dag niet gegierd is een dag niet gelachen zullen ze in de Achterhoek wel denken.
Dan eindelijk bij het water. Helemaal geen doorwadingen (dank je wel voor de tip Niels). Simpel een apenhang onder de brug door en verderop een lange apenhang over het water. Met wel weer een platform in het midden. Volgens het jurylid een “niets moet alles mag platform”. Geen risico nemen dus en ff uitrustten midden op het water. Overigens nog een voordeel van een shuffle-run. Alle tijd voor een praatje met en bedankje voor de jury. Die moeten wel 3 dagen in regen en hagel staan. Chapeau. In het bosje nog een paar swingovers over balken die steeds dikker lijken te worden. Maar nog steeds zit het bandje stevig om de pols. Dan houthakken. De bijlen waren al opgeruimd, maar voor een laatkomer wilde ze er nog wel een pakken. Stammetje vlot doorgehakt en de 2 delen meenemen naar het dorp waar de openhaard staat te wachtten.
Nog 1 swingover over een balk. De eerste keer eraf gegleden, maar in de herkansing ging het perfect. Er lang overigens al wel een doorgeknipt bandje op de grond om de echte survivallaar te prikkelen.
Met bandje de eindhindernis. Kim staat inmiddels gedouched en wel te supporteren.
Eindelijk. Mijn 1e BSC wedstrijd in 2 seizoenen met bandje gefinisht. Mijn dag kan niet meer kapot.
Toppertje met een tijd van 1.42. Slechts 55!! minuten achter de winnaar. En 33 minuten achter Kim die een knappe 6e plek opeiste.
Kees Suijkerbuijk