Pinkster weekend mei 2009
De Malheur Raid XL
Start in Froidchapelle.
Afstand 220 km. totaal hoogteverschil 6700 mtr.
AR team BSI Ries en Gert
Voor het verslag in Word-formaat, mét foto’s: klik hier
Vrijdag avond rond de klok van 10.00 uur, de planning was om eerst te leren skiken (iets wat lijkt op lange skaten en korte ski’s) na wat gerommel met de skikes weten we dat dit geen makkelijke opgave wordt.
Na de briefing duiken we rond middernacht de slaapzak in. De volgende morgen is er
een ontbijt geregeld en om 09.00 uur is er het startschot.
Bedoeling van de proloog is dat er één teamlid met de skikes een km.of 6 rond het meer gaat en het andere teamlid het meer overzwemt, aan de overkant wisselen we van materiaal en gaat dus de zwemmer skiken en de ander zwemmen.
Terug op de basis mochten we vertrekken met de MTB voor een 42 km. met een hoogte verschil van 1000mtr. fietsen, vooraf was er al aangekondigd dat bijna de gehele race onverhard zou zijn, klink erg gaaf maar als je voor de zoveelste keer tot aan je enkels in de hardnekkige modder zit verlang je af en toe naar een verhard stukje pad.
Na het fietsen beginnen we met een korte loop etappe 4km., deze gaat richting een ruïne op een rots (alle CP.s liggen blijkbaar bovenop een rots), hier aangekomen moeten we drie pijlen afvuren op de schijf, elke rake pijl verdienen we een CP mee die dus niet opgehaald hoeft te worden, 1 pijl wordt raak geschoten, de CP aan de andere kant van de rivier krijgen we cadeau.
Door de hitte en het klimwerk heb ik op zaterdag middag al het probleem dat ik bijna geen eten kan binnenhouden of uberhaupt koolhydraten naar binnen krijg.
Wij maken ons klaar voor 18 km. kajakken, lekker om wat af te koelen en rust voor de benen. Het wordt een schitterend gevecht op de Viroin met stroomversnellingen, bomen die over de rivier liggen en het ontwijken van rotsen.
Zonder kleerscheuren (kan niet iedereen zeggen) komen we aan op het wisselpunt, we hebben tijdens het varen 5 andere teams in kunnen halen.
Ik voel me ondertussen weer kiplekker, de maaltijd reepjes, knijpfruit, en ander krachtvoer blijft goed binnen.
Drinkzakken worden gevuld, nieuwe coördinaten worden ingetekend en we starten met een pittig hardloop trekking met 350 meters hoogte verschil. Onderweg moeten we nog even voorrang verlenen aan zón 20 (dat is echt niet overdreven) wilde varkens, die na onzes inziens wel erg makkelijk tegen de berg op rennen (zal wel het één en ander in het gras zitten).
Hier maken we wel een foutje waardoor we een 4 km. extra lopen, maar goed anders hadden we al die varkens ook niet gezien.
Uiteindelijk komen we na een uur of 3 weer aan de rand van het woud, hier staat de skike man ons op te wachten, we mogen weer op de rolschaats annex langlauf latten het 7.5 km. parcours vervolgen, dit gaat in eerste instantie een stuk beter als wat we gewend waren, halverwege bergafwaarts komt Ries mij voorbij snuiven, hier klopt iets niet, met mijn (extra) gewicht moet ik veel meer snelheid kunnen maken, het lijkt wel of de rem erop zit, met wat onhandige ballet sprongen beland ik (niet de eerste keer ) met een noodstop in het hoge gras, jawel een lekke skike band hoe is het mogelijk. Skikes uit en verder rennen.
Aangekomen zien we de uiteindelijke winnaars Hoite en Alard, zij hebben de volgende ATB ronde (40km, 1700 hoogtemeters) er al op zitten, met de bemoedigde woorden dat we daar in het donker nog wel een uurtje of 5 mee bezig zijn vertrekken we weer.
De afstanden zijn wel te doen maar door het grote hoogte verschil zal het voorste kleine tandwieltje het meest slijten.
Aan het einde van de ATB rit blijf ik met mijn stuur haken in het gaas van een schapenwei, dat er ook stroom op stond was snel duidelijk, in ieder geval in één keer wakker.
Verder met een loop van 20 km. 750 hoogtemeters, een aantal CP’s moeten laten liggen gezien we om 9.30 een deadline hadden.
Vervolgens op de MTB voor een afstand van 21 km. en 700 hoogtemeters.
Met het ochtendgloren begonnen de luiken van Ries regelmatig dicht te vallen, zelfs tijdens het slaapwandelen, kan die kerel kaartlezen .
We komen aan bij de special task, de Via Ferrata een ruïne met hoge wanden waar een wir war van touwen en klimmateriaal hangt.
Eén van de teamleden moet gaan klimmen, ik ben de gelukkige, kan Ries zijn oogleden even rust geven.
Nu nog een stuk run en bike, we pakken maar 1 CP ivm de tijd. Nu nog 20 km. op de ATB, na wat overleg welke CP’s we meepakken vertrekken we naar de laatste deadline 16.30 uur.
Dit redden we op de minuut (wordt een gewoonte) doordat ik een km. of drie voor het einde een lekke band krijg.
Ries zijn benen voelen goed genoeg om deze te gaan hardlopen, ik ga met twee fietsen op pad.
Het blijkt uiteindelijk nog zo ver te zijn dat we alsnog besluiten om snel een bandje te verwisselen.
Laatste hindernis bestaat uit het maken van een drijfplateau, hier moet alles wat we bij ons hebben op, fietsen, rugtassen 50ltr. tas.
Eén ding is wel duidelijk, alles wat we hebben moeten we in ieder geval vergrendelen aan een luchtband, we voelen er niets voor om een fiets 50 meter diep op te moeten gaan duiken.
Onder de Red Bull boog door en we zijn na zón 33 uur gefinisht.
Na een stevige gebraden kippenpoot en een paar malheur biertjes, kruipen we weer in ons tentje.
Het was een prachtig Pinksterweekend.