LA Bouillonante

‘Als een blessure over is, moet het uit zijn met dralen’. Elwin sluit het herstel van zijn achillespeesblessure met een ultieme proeve af, het lopen van de ‘Bouillonante‘.
Zoals er in Nederland elk weekend tientallen asfaltloopjes plaatsvinden, zo krioelt de belgische wedstrijdkalender van de ‘trails’. Crosswedstrijden waarbij de hoogtemeters zwaarder tellen dan de afstanden.
Zo stond afgelopen Zondag 20 April, de Bouillonante op de agenda. Een parcours die Westelijk vertrekt vanuit de burcht van Godfried en daarbij het gros van de verheffingen boven de grillig meanderende Semois meepikt. De ‘echte’ trail doet 45km en 2000 phm (pos. hoogtemeters), maar er was ook een publieksvriendelijker versie van 22km met 1000 phm.

(meer…)

BSC-debuut in Wesepe

Snelste FIT-runner bij BSC-debuut in Wesepe! door Kees
 

Ja dat klinkt wel mooi. Was het natuurlijk ook. Maar was ook weer niet zo moeilijk omdat ik de enige FIT-atleet bij de wedstrijd was. Helga wel ingeschreven maar afwezig, Mark te laat met inschrijven en Dennis ging voor de FUN-run. Wel FUN in de regen dan, want toen de BSC-wedstrijd klaar was het ook gedaan met de zon en was het tijd voor de verfrissende buitjes. Jammer Dennis.
 

Maar goed. Voor het eerst na mijn blessure (tenniselleboog vanaf september 2007) weer een wedstrijd. Blessure nog niet helemaal weg maar de sportarts was optimistisch en ik had er gewoon zin in/baalde van het stilzitten (doorhalen wat nvt is). En ik had al weer 2-3 keer getraind na de trainingstop vanaf september. Dan ben je er toch klaar voor!?

Lekker begin. Inlopen in het zonnetje. Effe naar de Super kraanhindernis gelopen om te zien wat mij te wachtten stond. Ai, wel erg hoog voor een matig getraind atleet met hoogtevrees. Eerst 3-4 meter klimmen naar netplateau 1. Dan weer 3-4 meter naar netplateau 2. En dan nog 3-4 meter naar een swingover over een flinke balk.
Zowel de hoogte als die dikke balken zijn niet mijn favoriete onderdeel. De lage balk lukt op ons trainingsparcours maar de helft van de tijd.. En de hoge uitvoering heb ik nog nooit durven doen. We zullen wel zien hoe het in de wedstrijd loopt.
 

10.15uur. De start. Niks geen startgroepen. Gelijk met de gehele BSC-club (25-30man) in een keer weg. Net voor de middenmoot (rond de 10^e stek) voor mijn doen lekker relaxed meelopen. Wat simpele opwarmertjes: kruipnetten; slootdoorwading; lage swingovers ect. Ook een paar swingovers over een flinke balk die in een keer goed gingen. Dat geeft de burger moed. Ook voor de Super kraanhindernis!?

Halverwege het parcours nog steeds in het zog van de 1^e dame. Je moet een doel hebben nu Han en Mark niet meedoen. Bij de hindernissen wat achterstand incasseren (een echte gentlemen!?) om vervolgens bij het lopen weer langszij te gaan.
Op naar hindernis 22 , de korte touwtjes. Gelukkig. De korte touwtjes hadden een knoop onderaan. Dus te halen. Nog wat op en af over stapels boomstammen naar hindernis 25. Gedocumenteerd als Supercombi.
Eerst een hoge swingover over zo’n lekker dikke balk overgaand in apenhang.  Niet zo goed gevoel erbij maar toch maar gedaan. Ik blijf het eng vinden om op 4 meter hoogte over zo’n balk te gaan en dan helemaal naar beneden hangend over te gaan naar de swingover.
Maar zonder problemen bij het rustpunt gekomen voor deel 2; 8 lianentouwtjes Ging goed tot touwtje 6. Nog proberen uit te rustten op de voetklem maar helaas.
Nog een poging vanaf het 1^e rustpunt. Gestrand bij liaan 5.
Toen de jury daarna meldde dat ik eigenlijk helemaal vooraan moet beginnen heb ik mijn 2 supporters (vrouw + oudste dochter ) op hun vouwfietsjes eens aangekeken en ………………
gecapituleerd.  Niet volgelopen armen niet nog een keer op 4 meter hoogte stuntelen.
Dus naar de man met de schaar toegelopen.
 

Daarna met wat minder enthousiasme en tempo doorgelopen. Nog een paar zware apenhangen. Overbevolkt zodat je lang moest wachtten en ook veel na ons gestarte JSC-A atleten voor moest laten gaan.
Ondanks de “pauzes” liepen de armen toch flink vol. En ook de kuiten schoten bijna in de kramp. Maar de finish kwam in zicht. En de Super kraanhindernis ook.
Met loodzware armen en zonder rode armbandje sta je dan op netplateau 2. En of het nou aan het gemis van het bandje lag of niet, de swingover over de hoge balk is er niet van gekomen. Een echte “angstgegner” dus.
Achteraf maar goed ook. Want bij het afdalen van plateau 1 konden de handen het touw al niet meer houden en gleed ik nog wat vertragend naar beneden het water in. Kunnen de juryleden nog zo roepen dat je naar beneden moet klimmen en niet springen vanwege de beperkte waterdiepte.
 

Daarna uit pure boosheid nog wat extra tempo gemaakt met het lopen. Nog een paar m/v ingehaald voor de slothindernis. Drie pogingen voor nodig maar gelukkig wel gehaald.
 

Al met al een geslaagd debuut. Weinig last van de tenniselleboog, 1^e FIT-ter, van de laatste plaats van het tussenklassement af (2 wedstrijden ingeschreven zonder mee te doen was 0 punten). En snel naderend op Han en Mark in de tussenstand. Jongens jullie zijn gewaarschuwd!!!!!!!
En het belangrijkste! Weer volop trainingsdoelen om de volgende keer het bandje wel tot de finish te behouden. Misschien toch die hoge balk eens proberen?
 

Kees Suijkerbuijk.