Strijders,
Na een ‘off’ day ben ik niet te spreken over mijn eigen prestaties in Westerbork. Waar ik twee weken geleden in Beltrum bovenmaats heb gepresteerd en binnen twee uur binnen was, laat ik alles in Westerbork liggen.
Mijn doel om Bart mijn ondergeschikte te maken heb ik reeds na een kleine zes kilometer moeten loslaten. Hij liep een te sterke race voor mij. Mijn benen liepen vol, waardoor het tempo te laag werd. Ik moest in alle Fitters mijn meerdere erkennen in een run met veel armvullende hindernissen en flinke stukken loopwerk, met weinig water.
Het was een jurylid die mij in de eindhindernis de das omdeed, terwijl ik ’t niet eens koud had…
Na met schijnbaar mijn voet de grond te hebben geschampt, vond hij dat ik opnieuw moest beginnen.
Na drie pogingen op de eindhindernis mocht ook ik de bel, de gewraakte bel luiden…
Uiteindelijk hebben Bart, Mark en Erin mij verslagen.
Heren ToP gelopen, vooral Mark (petje af)!!
Nu heb ik des te meer redenen om meer kilometers te maken tijdens mijn trainingen… Jullie begrijpen wel dat je nu in mij vijand hebt gevonden. Bart wist dat al 🙂 Ik verklaar jullie de surviavaloorlog!!
Sportieve groet en tot de volgende run.
Glenn.
En opnieuw werd er een sneeuwtraining georganiseerd op zondag. Waar velen afreisden naar het hoge Noorden, naar de survivalrun van Westerbork, trokken een aantal thuisblijvers naar de duinen van Soest. De zandduinen waren veranderd in een feeërijk sneeuwlandschap, getuige bijgevoegde foto’s.
In bepaalde noordelijke delen van ons land kent men ‘de tocht der tochten’. Na veel discussie tussen ijsmeesters en rayonhoofden wordt soms de kreet ‘it giet oan’ gebezigd. Dit schijnt zoveel te betekenen als dat het doorgaat. In het oosten van het land pakt men dat anders aan. Hier heeft men ‘de hel van Beltrum’ de strijd tegen de elementen, en deze gaat gewoon door! De strijd begon voor onze fitte Zeistenaren al bij de voordeur. Na het sneeuw- en ijsvrij maken van de vervoersmiddelen, begon al voor dag en dauw de reis naar het oosten. Weerbarstige elementen, in de vorm van besneeuwde wegen en onbegaanbare fietspaden, werden bestreden en langzaam maar zeker kwam eenieder in Beltrum.
Eenieder? Neen, een enkeling was al bij voorbaat zo bang, dat zijn maag- en darminhoud spontaan in opstand kwam. Een ander wilde bij nader inzien toch liever per glij-ijzer het ijs te lijf. (wat allitereert dat weer lekker, hè). Gelukkig waren er vele andere gelijkgestemden, en deden de weergoden hun best om de uitdaging nog mooier te maken. Soms met een bijna doorkomende zon, soms met een fraaie sneeuwbui, en som ook een heerlijk afkoelend briesje.
Hoewel de wedstrijd (nagenoeg) droog was te doen, wilde Timo toch een demonstratie eskimoteren doen, maar vergat hierbij dat de bovenkant van de kano toch echt dicht moet zijn. Ook andere enthousiastelingen wilden persoonlijk de temperatuur van het water controleren, en wisten dit op een spectaculaire wijze kenbaar te maken.
Doordat een deel van de groepsrunners tegelijk startte, kon de strategie van de verschillende team goed met elkaar worden vergeleken. Vooral de aktie van Niels, die al apenhangend vanuit het touw naar de balk onder Michel doorschoof, was hiervan een indrukwekkend staaltje. De strategie van Vincent, Michel, Glenn en Jeroen (gewoon hard doorlopen) bleek de beste methode om als eerste team van Fit Zeist te eindigen. De warme bouillon na de finish was waarschijnlijk zo aanlokkelijk dat de heren niet waren te stoppen.De wedstrijd was goed te doen, mooie hindernissen in een fraai winterland. Een bijzondere hindernis is de drievoudige kanaal oversteek.E
en samenspel van apenhang, horizontale balken en een parallel touw waarover getijgerd kon worden. De prikslee ontbrak dit jaar, maar dit werd gecompenseerd door een kano of kajak tochtje. Na een laatste stukje boomstam sjouwen (een extra zware voor de groepsrunners) en aansluitend doorhakken, mocht de eindhindernis worden betreden. Onder het genot van de klanken van de boerenkapel in de finishtent, kon je de laatste energie uit armen en benen putten, waarna de finishbel mocht worden geluid. Omdat er zoveel teams meededen, zal de uitslag hier niet genoemd worden. Uiteraard zijn alle uitslagen al op de website van Beltrum beschikbaar (www.survivalbeltrum.nl).
Na afloop kon uiteraard weer heerlijk worden gebadderd in de bekende tobbes, waarbij de Biotex weer uitgebreid werd ingezet. Het vanouds bekende Biotex lied hebben we echter niet mogen beluisteren (zouden Gert, Marten en Dennis zo onder de indruk zijn van het feit dat zij achter de andere teams eindigden?).Als laatste moeten nog wat opmerkelijk kleding adviezen worden vermeld.Zo had een loper zich gehuld in een surfpak. Of dit de optimale oplossing is, daar wordt nog wel aan getwijfeld. Ook hadden een tweetal (ons verder helaas niet bekende) survival dames zich gehuld in een speciaal voor de survival ontwikkelde thermo-string. We hopen nog veel van dergelijke innovaties te zien.
Mark
Peter van Os selecteerde op internet de foto’s met Fit Leden:
