Slachtveld Kootstertille
Van onze flitsende verslaggever Bart:
Op een stralend mooie zondagochtend toog ik vol goede moed op mijn fiets naar Bilthoven. Om 8:00 zou Peter mij oppikken. Peter had gerekend op een goede vertegenwoordiging van de Fitters bij het NK RUC. en had dus zijn autobus met plaats voor 6 personen, meegenomen. Maar helaas hadden de actieve RUC-lopers andere plannen dit weekend en dus moesten Peter en ik de eer hoog houden. Na een lange autotocht dwars door de Friese bush-bush kwamen wij in deze uithoek van Nederland aan. Er stond een pittig windje maar verder geen wolkje aan de lucht. De eindhindernis zag er in eerste instantie wel indrukwekkend uit, maar met de nodige rustpunten die normaal gesproken in zo’n hindernis zijn opgenomen was het wel te doen. Maar tot onze grote ontzetting zagen wij geen enkele dwarsbalk in de hindernis. Dus dat betekende een soort circuit op de trainingsbaan achter elkaar maar dan geheel op armkracht en dat als eindhindernis. Met deze wetenschap begonnen Peter en ik aan het NK. Het was zoals we van Kootstertille gewend zijn, zeer goed georganiseerd, veel publiek op de been, goed geinstrueerde juryleden en prachtige hindernissen. Zo mochten wij enteren aan een paar botten gemaakt van koeiebillen. Een local wist me te vertellen dat de botten goed waren uitgekookt om eventuele vleesresten geheel te verwijderen. Ja, die Friezen geven aan het concept natuurlijk materiaal weer een nieuwe lading. Dat het een zware run zou worden werd gedurende de race steeds duidelijker. De hindernissen begonnen steeds sadistischer trekjes te vertonen. Het hoogtepunt was een enter hindernis onder de brug van 8 verticale boomstammen. Hier vielen de best getrainde survivalatleten als rotte peren in het water. Zelfs een topper als Jochem Bruggink moest hier capituleren. De oude routinier Peter wist het zesde stammetje nog aan te tikken waarna hij alsnog in het water plonsde. Niet lang daarna kwam nog een waterhindernis geheel op armkracht, tussendoor nog even een boomstammetje weghakken en daarna de eindhindernis. Dit was echt teveel van het goede en na drie gemiste hindernissen wandelde ik over de eindstreep. Ongeveer een tiental toppers wisten hun bandje te behouden, de rest van het deelnemersveld kwam zonder bandje over de finish.
Jammer dat de voor de rest zeer strak georganiseerde wedstrijd op dit punt de plank volledig heeft misgeslagen.
Bart Bongers
