Aan een stang hangen en een haast onmogelijke oefening een paar keer voordoen met een glimlach van oor tot oor. Alles wat ie doet lijkt zo kinderlijk eenvoudig, maar is bij uitvoering hinderlijk moeilijk, zwaar en voor sommigen zelfs onmogelijk. Ik heb over die Spierbundel die we allemaal wel kennen. VINCENT (a.k.a. Joeri)! Met dit, in mijn ogen Übermensch, heb ik de laatste run van het survivalseizoen afgesloten.
Wat begint als een druilerige morgen gaat de boeken in als een mooie met zo nu en dan wat zonnige Zegedag.
De aanvang was niet zo cool toen bleek dat bij de inschrijftafel ons nummer niet (meer) aanwezig was. Er zat niets anders op dan twee, nota bene WITTE, shirts met de hand te becijferen. Hadden wij weer:-(
Uiteindelijk de organisatie aangesproken en die hebben toegegeven een fout te hebben gemaakt en hebben ons startnummer 550 toegewezen (met echte lichtblauwe Koppelshirts).
Ons voordeel van deze actie is dat wij als eerste koppel in een startgroep van ‘langzamere’ lopers konden starten.
Het startschot valt en weg zijn het peper&zout stel.
Na een paar honderd meter komen we bij de kajaks. Ik durf het haast niet te zeggen, maar daar pakte ik een te kleine boot, die bovendien reeds redelijk met water gevuld bleek te zijn.
Gevolg was dat deze door het gewicht vol liep en (ja je raadt het al) ik moest gaan eskimoteren.
Zwaar balen! Dat had ik weer. Met veel pijn en moeite, zonder hulp, de kajak eruit getild, terwijl Vincent inmiddels weer terug was, pakte ik een rode (bleek groter) en voer als een ervaren schipper weg. Al met al een hoop tijd verloren. Daarvoor ben ik onderweg ook door Vincent voor gestraft.
Bij een swingover gooide hij het losse touw over de balk. Ik stond te kijken en werd door het uiteinde recht op m’n bil gezweept. Ik piep niet gauw, maar dit voelde ik zeker wel. En bedankt!
Verderop komt Vincent uit een hoge swingover waar ik een schop van zijn maat 44 in het gelaat mag verwerken.
De volgende straf was dat het tempo (te) hoog voor mij lag en Vincent als een deerne door het veld rondhuppelde en schaamteloos de tijd nam om van de natuur te genieten. Moet je je voorstellen dat je bezig bent met overleven door je ademhaling onder controle te krijgen en je hartslag probeert te drukken, dat er dan iemand bij je loopt die begint van “Wij stadsmensen…. Waar vind je dit nou? Van die mooie stille paden, ongerepte natuur. Heerlijk toch? Kijk daar….” En dan ook die glimlach van die man. Het enige dat ik opmerkte was de geur van gier, waarbij ik mij afvraag waar de Four Toppertjes hebben gelopen, maar er was wel degelijk gegierd. Mijn longen hadden frisse lucht nodig geen mestlucht….
Onderweg Timo en Janco nog tegengekomen die je in een flits voorbij gaan. Je zou haast denken dat die gasten verboden middelen tot zich nemen waardoor ze zo hard gaan….
Maar eerlijk is eerlijk ik ben mezelf weer ontstegen door Vincent en ik heb BART te grazen!! Hahahaha. Op de valreep heb ik je te pakken. Koppel of niet, je bent achter mij/ons geëindigd! YES!!!!! Mooiere afsluiting van dit seizoen kon ik mij niet indenken. Vijfde plek op 8 min. van de nummers 1. Niet slecht toch? En dat dankzij mijn gestuntel en geslenter. Voor Vincent was dit een training ver van huis, met (lachend) twee vingers in z’n neus. Volgend jaar gaan we voor een podiumplek Vincent! 😉
Naast ons als koppel waren er nog twee andere koppels van Fit op de 12 km. Sjors was ziek dus zag ik Ivelina als vervanger gekoppeld aan Peter. Peter die anders alleen moest starten vond het wel leuk en Ivelina die de pijn het afzien van een 12 km. wilde voelen, had er zin in. Zo jammer dat ik het kajakken van haar niet heb mogen filmen….
Wederom een ware prestatie na bijna vier uur die koperen bel luiden! Met behoud het bandje!! Wederom proficiat Ive en Peter bedankt voor je support en engelen geduld
Mark en Alex hebben ook de tijd genomen de hindernissen goed te bestuderen, hier en daar een praatje maken en hebben na een grondige inspectie de eindhindernis na ongeveer 40 min. goedgekeurd.
Al met al weer een mooi gevarieerde, pittige run ter afsluiting van het survivalrunseizoen.
Sportieve groet en een fijne vakantie (ook jij Bart),
Glenn.
P.S. Vincent bedankt! 😉