door Janco
Zoals elk jaar kijk ik met plezier en ook wel een beetje angst uit naar de Survival van Adegem.
Adegem is namelijk voor mij de run geworden waarvan je vooraf weet dat je echt hard moet ‘werken’ om je bandje te behouden.
Het is helaas ook de reden dat er behoorlijk wat TSC-ers niet eens heen gaan omdat ze hem ’te zwaar’ vinden…
Persoonlijk vind ik dat best jammer omdat voor mij survival niet zo zeer betekent ‘zo snel mogelijk’ maar vooral ‘zo zwaar mogelijk’ werken voor je bandje zeg maar.
Het heet niet voor niets survival toch?
De Belgische atleten die ik daar wel eens spreek zijn het ook volledig met mij eens, zij vinden dat het hardlopen vooral is om te recupereren, al is 18 km wel wat ver natuurlijk 😉
Maar ze weten ook wat pittige en vooral veel hindernissen zijn!
Dit keer was is ik voor mijn doen redelijk voorbereid, niet te laat naar bed en alleen een voetbalwedstrijd gespeeld de dag ervoor, best aardig.
De start was gelukkig ook pas 12.10 heel schappelijk 😐
Vooraf aan de start zag ik Mark en Alex zich opmaken voor de koppel ze hadden er net als ik ook zin in!
Het weer was grijs maar gelukkig windstil en niet te koud.
Met de bekende gezichten aan de start gingen we vlot weg.
Op z’n Adegems kwam je na 2 simpele swings al bij het eerste pittige werk maar liefst 6 lastige swingover direct na elkaar…
Oftewel knetter opgeblazen armen voordat je naar het eerste laantje gaat, wat overigens ook nog tot ‘het voorafje’ behoort.
Gelukkig alles goed doorgekomen maar het tempo meteen eruit gehaald, want ‘echt’ survivalgetraind ben ik niet, dat zou ik toch wat vaker moeten doen.
De run vervolgde zich langs het bekende parcours en de hindernissen waren min of meer hetzelfde als andere jaren behalve dat er enkele leuke varianten waren.
Tijdens de eerste ronde begon ik me al een beetje zorgen te maken voor de tweede ronde want het was nu al flink aanpoten. 5 keer het kanaal over is best veel..
In het trainingsbosje maakte ik een grote fout door het slingertouw wat daar inzit verkeerd te doen. Ik was vergeten dat je het daknet waar je in slingert met de elleboog moet pakken, oeps daar stond ik op de grond.
Shit nog een keer en ik was al best verzuurd. Maar goed even kwaad maken en toen rustig nog een keer en jawel de elleboogmethode werkt goed!
Daarna volgde nog een pittig stukje slingeren aan diverse touwtjes en een triangel… dat zou in de tweede ronde vast ook pittig worden..
Voordeel is dat je nu weet dat alles nog maar een keer komt. De tweede ronde had ik het inmiddels koud en ook mijn energiepeil was laag dus ging het allemaal niet meer snel.
Dus de knop ging op ‘het bandje houden is genoeg’ rustig alle hindernissen vooral goed uitvoeren en zo mogelijk een beetje warm rennen.
Dat warm rennen werd behoorlijk verstoord door de grote slinger boven het kanaal.
Je klimt daarbij via apenhang naar het midden van het kanaal en moet dan zijwaarts via een lange slinger naar een vlak boven/in het kanaal gespannen groot net.
Best leuk maar ver, als je die uitvoert kom je alleen met je benen in het water en kun je redelijk droog verder.
In de tweede rond ging het niet zo goed ik zat te laag remde af in het water en tikte de rand van het net aan, maar viel gelukkig wel in het net, helaas ondersteboven en onder water oftewel dag (bijna) droge kleren en extra koud het laatste stuk doen.
Maar met het eind in zocht raak je wel extra gemotiveerd en ik zag nog een paar ander TSC shirts al met al met moeite maar wel in een keer alle hindernissen afgerond.
De eindhindernis was ook leuk tot de zwevende palen onderlangs, die waren bijna te veel maar gelukkig had ik het eindstuk te pakken en toen werd mijn eindtijd 3 uur 24 minuten genoteerd.
Tevreden en met een voldaan en uitgeput gevoel was er weer een bandje van Adegem binnen.
En precies als altijd: voor de punten moet je niet naar Adegem, maar voor het survivalgevoel wel!
Met de eerste 4 TSC runs dit seizoen in de benen nu maar is kijken of ik nog wat meer kan trainen voor het NK in Beltrum dat wordt vast mooi!
Groeten
Janco