11 en 12 augustus 2007, de ‘Siert-Jan Vos games’, een atletiek 10 kamp, een terugblik door een ‘survivalaar’….
Het survivalseizoen was voorbij, nu eens tijd voor wat anders dacht ik. Via Fit-atleten begreep ik dat in de zomer een open 10-kamp zou worden georganiseerd. Als geïnteresseerde leek volg ik atletiek toch altijd met bewondering op tv (vooral tijdens de olympische spelen) en als fit-survivalaar loop je zelf tenslotte zeer regelmatig op de atletiekbaan. Zelf aan een atletiekwedstrijd meedoen had ik sinds een schoolsportdag 14 jaar terug niet meer gedaan. Dit leek mij dus eens een leuke alternatieve uitdaging!
Door mijn voetbalachtergrond (sprint-interval-conditie) heb ik enige explosiviteit en zeker wat snelheid, de fitters hadden me al uitgelegd dat dat toch eigenlijk de belangrijkste basiskwaliteiten zijn bij een 10-kamp… en het fit blijven… tsja dat heb ik gemerkt….
Buiten het meedoen betekent het natuurlijk ook proberen persoonlijke records te halen, en dat was in mijn geval vaak gemakkelijk want veel onderdelen had ik nog nooit gedaan, dus altijd een PR!
De laatste 3 survivaltrainingen heb ik na de gewone survivalwarming-up (ja dat hoort hoor!) de 10-kamp onderdelen maar eens geprobeerd. Tsja helemaal zonder enige oefening meedoen leek me wel wat te gortig en je wilt toch ook wel een beetje ‘meedoen’!
Tijdens die trainingen kwam ik er gauw achter dat sommige onderdelen toch veel oefening vereisen wil het er een beetje op gaan lijken tenminste. Met name hordelopen en discuswerpen is ronduit techniek, maar eigenlijk hebben alle onderdelen hun speciale vereisten.
Maar goed alle onderdelen dus een keer geoefend, soms wat meerdere pogingen, behalve de 1500 meter (daarvan dacht ik gewoon gaan). Gezien mijn toch al gevoelige (korte) hamstrings en het inmiddels al lang voorbije voetbalseizoen, heb ik vooral ook veel sprintjes geoefend. Hiermee voorkom je dat je al heel snel met een blessure uit de 10-kamp moet uitstappen… een summiere voorbereiding eigenlijk maar ja daarom wel meer uitdagend niet?
De 10 kamp is verdeeld over 2 dagen met elk 5 onderdelen:
Dag 1 is 100m, verspringen, kogelstoten, hoogspringen en de 400m
Dag 2 is 110m horden, discuswerpen, hink-stap-sprong (ipv polsstokspringen wat een beetje te veel techniek zou vragen), speerwerpen en de afsluitende 1500m.
Zaterdag 11 augustus ging ik dus naar de baan waar iedereen al druk bezig bleek met warmlopen. Ik raffelde de warming up enigszins af want ik bleek direct plaats te kunnen nemen in de eerste startgroep op 100m. Mijn naam was op dat moment ‘survivalaar’ in het startschema. Toch wel spannend hoor zo’n start.
De 10-kamp was overigens echt uitstekend georganiseerd zelfs met officiële tijdwaarneming via camerabeelden, waarvoor veel lof voor de fitters!!!
De spanning steeg… en piep weg… het ging goed een mooie 2e plek in een behoorlijke tijd 12.16.
Alle volgende onderdelen ging voor mijn gevoel best goed. Je merkt goed dat de spanning voor iedere poging ook veel energie kost. In de loop van de dag krijg je vanzelf dat verzadigde vermoeide sportgevoel wat je ook na een pittige survivalrun hebt. Het eindonderdeel de 400 meter ging helemaal goed (54.11 sec) ook al kun je na de finish echt niks meer! Mijn sprintconditie heeft me geen windeieren gelegd.
Op naar dag twee… tsja ’s ochtends of eigenlijk ‘s nachts voelde ik al de spierpijn in mijn hamstrings opkomen, oei zou dat nog goed komen?
Toch gewoon naar de baan gegaan en mijn benen zo warm mogelijk houden.
De 110 horden… hier had ik toch al iets van ‘dit wordt niks ik doe het rustig aan’ en dat heb ik dus ook gedaan, toch een redelijke tijd want bijna iedereen vindt dit onderdeel lastig, bleek. Gelukkig geen extra pijnscheut in mijn hamstrings, nu dus maar voorzichtig verder gaan. De andere onderdelen verliepen een beetje als de vorige dag behalve dat mijn benen echt al veel zeer deden. Maar goed een survivalaar gaat wel door! (soms tegen beter weten in, wellicht jullie bekend).
De afsluitende 1500m ben ik voorzichtig gestart zodat ik nog wat over zou hebben aan het eind, dat bleek effectief want in de laatste bocht kon ik nog net de koploper inhalen.
Al met al bleken mijn resultaten toch wel aardig, opgeteld kwam ik zelfs als eerste uit de bus… tsja dat was even boven verwachting!? Een leuke beschreven drinkbeker was de prijs, die nog net voor het onweer losbrak werd uitgereikt.
Behalve dat het verbazingwekkend goed ging, (nou ja op de spierpijn na dan) kan ik niet anders zeggen dat het een hele leuke gezellige en spannende activiteit is die ik iedere survivalaar kan aanraden als alternatief voor onze runs (net zoals wij iedere atleet een keertje een run kunnen aanraden)
Misschien doen jullie volgend jaar ook eens mee? Ik weet alleen niet of de fitters dat zelf zo leuk vinden…maar volgens mij is iedere fit-survivalaar welkom en het gaat er sowieso sportief aan toe, net als bij survival!
(overigens er deden ook een paar atleten mee die alleen enkele losse onderdelen deden en die haalden daar vaak wel duidelijk betere prestaties, ik maak me dus geen illusies om serieus over te stappen)
Ps. Net als na een survivalrun gaat het lopen na 2 dagen nog steeds errug moeilijk.. maar gelukkig is dat een kwestie van nog even wachten…
Sportieve groet,
Janco