Eerste aanval van de jeugd afgeslagen
Na de laatste BSC-wedstrijd gezellig samen op te hebben gelopen, had Tim Suijkerbuijk er zin in. Die bijna bejaarde vader Kees (een jonge vijftiger) moest er aan geloven. Zeker nadat Kees de laatste wedstrijd (zonder hulp van Tim) gewoon ordinair laatste werd bij de mannen BSC. Dat gaf de burger (lees Tim) moed.
Eerst nog ff mailen naar de organisatie van Gendringen: of Kees naar de langzamere serie met Tim kon worden overgeheveld. Anders zou Kees 10 minuten moeten wachtten voor de start en vond Tim het wel sneu dat hij gelijk weg ging lopen. Maar gelukkig kwamen Kees en Tim in dezelfde serie terecht op de definitieve startlijst.
10.35 was het zover. Knal!!!! En de hele groep in de sprint. Hoezo 3e serie met wat doetjes uit de achterste regionen van het klassement. Gewoon keihard wegknallen. Tim gelijk mee, vader Kees gedesillusioneerd achter latend. Al na de eerste kilometer liep Tim al mijlen ver aan de overkant van het water, terwijl Kees de omweg naar de balkenbrug nog moest maken. En het lopen ook al niet echt soepel meer ging. Daarna was Tim helemaal uit het zicht. Over en uit. Wisseling van de wacht!?
Nog ff hopen (niet echt natuurlijk) dat Tim moeite zou hebben met de eerste combi na zo kilometer of 2. In Neede kostte dat mede door de kou zijn bandje. Maar nee hoor, ook daar geen Tim meer te zien. Na de brug-ondersteek een ellenlang stuk van 1-2 km door weide en akkerland. Een fantastisch vergezicht maar geen Tim meer te zien. Ai, dat doet pijn. Gelukkig ging het lopen op de soppige akkerlandjes wel lekker. Een paar man kunnen inhalen. De kano induiken. Ging weer alle kanten op behalve de goede. Maar toch redelijk strak terug. Bij het uitstappen was daar Helga al die net een mooie kano uitzocht. Tien minuten later gestart en deze jonge bloem had me ook al bijna te pakken. Dan toch maar en tandje bij. Nog lekker een paar hindernissen in het bos: oa. apenhang lekker helling op. Toen de enige hoge hindernis. Via apenhang naar een door een hoogwerker opgehangen balken/net combi. Maar een stuk minder hoog en spectaculair als vorig jaar. Daarna vol in de roos bij het boogschieten en uitzoeken uit de restjes (nog een tiental dikke stammetjes) boomstammen op de 1e kar.
Ff lopen naar de houthakvak en wat schetst mijn verbazing: zoon Tim doet net de laatste verwoedde pogingen om zijn stam te doorgrondden. Wat net lukt als ik binnnenkom. Doei… en weg is hij. Gelukkig gaat het hakken best goed. 3-4 minuten later ga ik in de achtervolging. Wetende dat dit eigenlijk te kort is voor de laatste kilometer en de “eenvoudige” eindhindernis. Toch stevig aangepoot al was het alleen maar om die 2 stukken stam zsm te kunnen wegflikkeren. Stammetjes weg; swingover en daar is de eindcombi. En wie staat daar nog “gezellig” te wachtten bij het 3e deel van deze combi: Tim. Snel het net maar onderlangs afgerond. Kost wat meet kracht maar je bent wel sneller bij de famillie-reunie. Nog ff de balkjes en de hereniging is daar. Twee tarzan-touwen om in het eindnet te eindigen. 4-5 man staan al na meerdere pogingen te wachtten op de balk of gestrand op het zand. Eerste poging. Te gehaast en te hoog ingezet. De swing is te klein en afzettouw is pleitte. Tweede poging. Laag in het touw en flink afzetten aan het eerste touw. En dan hang je in de touwen/net. En staat Tim nog op de balken. Sorry zoon, jouw tijd komt nog wel.
En paar aanwijzingen later is Tim ook aan de finish. Ook zijn bandje binnen maar uiteraard niet tevreden. Maar zijn tijd komt nog wel. Eindtijden. 1.13.47 om 1.15.37.
En Tim zijn verhaal. Tot 2/3 van de race aan kop bij onze serie (1e uit de serie kwam uiteindelijk binnen in 1.03uur) . Daarna last van zijn enkel op de stoppelvelden. De puf eruit en het hijgen erin. Kanoen kl…..; discutabel strafrondje bij het boogschieten: flink roondje met ditto stam. Houthakken: niet zijn favoriete onderdeel. FF zwaaien naar Kees en dan rustig verder: die haalt me niet meer in. En dan… 10 pogingen bij de laatste tarzanswing. Bijna 10 minuten voorsprong uit handen gegeven. Volgende keer beter; dan weet je waar je voor traint.
Daarna komen de dames binnen. Helga was gelukkig na het kanoen niet meer dichterbij gekomen. Maar voor haar was de keuze bij de boomstammen dan ook helemaal minimaal. Met 1.06.28 werd ze keurig 1e dame.
De babes Annemarie (1.47.37) en Inger (2.47.17) mochten ook hun bandje mee naar huis nemen. En daar gaat het toch maar om.
Nadat de BSC de hindernissen flink hadden opgewarmd gingen de Soesterberger Boys van start voor de recreatierun. Rick, Dave, Martin en ?? zaten met tijden tussen de 1.11 en 1.15 vlak achter elkaar. Jammer dat ze geen BSC deden dan hadden Tim en ik waardige sparringpartners. Jongens tot volgend jaar bij de BSC (of RUC?).
Kees Suijkerbuijk