door Mark van Zeijl
Als je dan ‘s ochtends de gordijnen open maakt en een strak blauwe lucht ziet, dan kun je niet anders dan concluderen dat dit een goed voorteken is voor de run in Udenhout. Had ik aan het einde van het vorige seizoen nog ernstige twijfels, uiteindelijk heb ik besloten om toch maar een zesde seizoen RUC te gaan lopen. Onderweg naar het zuiden komen er nogal wat wolken aan, maar de weergoden zijn ons uiteindelijk gelukkig gezind, het is de hele wedstrijd droog gebleven (in tegenstelling tot vorig jaar). Ik merk dat ik vreselijk zenuwachtig ben, pas bij de start kom ik een beetje tot rust. Het eerste half uur loop ik nog niet lekker, speerwerpen op een hooibaal gaat mis en ik mag een strafrondje doen zodat ik achterin mijn startgroep kom. Dan gaan we los met lange apenhangen en meervoudige swingovers. Langzaam maar zeker kom ik in de stemming en krijg de indruk dat het parcours wat makkelijker is dan vorig jaar. Nils (10 minuten later gestart) schiet me voorbij en langzaam maar zeker komen we tussen de TSC-ers terecht die hun tweede rondje lopen. Een glad enterladdertje boven de sloot doe ik soepel. Ik blijk ineens Nils weer op zijn hielen te zitten, hij verklaart zijn dag niet te hebben. Ik wordt vervolgens weer op de hielen gezeten door Tim (15 minuten later gestart), die zijn eerste RUC wedstrijd loopt.
Udenhout heeft vaak creatieve hindernissen, zo ook nu weer met een dunne stam klim met swingover, een aantal atleten gebruiken hun wedstrijdshirt om nog een beetje grip te krijgen. Vervolgens het altijd beruchte elastiek swingover, gelukkig deze keer gewoon vanaf de grond en niet in het water. De hindernissen gaan nog steeds soepel maar de benen beginnen wat te piepen. Het kastelenlaantje kent dit jaar een heel andere opzet, een opgebouwde combi hindernis met apenhangen, ringen, een plank waar je onderdoor moet en als eindpunt een schuine steigerbuis. Gelukkig zijn er 3 rustpunten onderweg en is het hiermee wel goed te doen. Via de duiker op naar de eindhindernis met een fraai (dus lekker dun) stammetje. Na het doorhakken nog even de eindhindernis, die ook wat eenvoudiger is als vorig jaar en dan kan de vuist in de lucht na 2 uur en 25 minuten. Gehaald met bandje, wel wat langzamer dan vorig jaar maar toch tevreden.
Dan kan ik niet anders dan mijn hoed afnemen (met buiging) voor Tim, die als eerstejaars RUC ruim 20 minuten sneller heeft gelopen dan ik. Ook een dubbele buiging voor jeugdleden Nick en Sigrid die als koppel de 12 km in 2 uur en 15 minuten hebben gelopen. Oudere atleten wees dus gewaarschuwd want de jeugd komt eraan. Dat bleek ook bij de Rookie run waar Eva tot haar eigen verbazing op het erepodium terecht kwam.
Zoals altijd heeft Udenhout weer een mooie start van het survival seizoen weten te brengen. Op naar Leeuwarden (nog 3 weekjes).
Mark
Foto’s van met name onze jeugdleden vind je hier.