Strijders,
Na een ‘off’ day ben ik niet te spreken over mijn eigen prestaties in Westerbork. Waar ik twee weken geleden in Beltrum bovenmaats heb gepresteerd en binnen twee uur binnen was, laat ik alles in Westerbork liggen.
Mijn doel om Bart mijn ondergeschikte te maken heb ik reeds na een kleine zes kilometer moeten loslaten. Hij liep een te sterke race voor mij. Mijn benen liepen vol, waardoor het tempo te laag werd. Ik moest in alle Fitters mijn meerdere erkennen in een run met veel armvullende hindernissen en flinke stukken loopwerk, met weinig water.
Het was een jurylid die mij in de eindhindernis de das omdeed, terwijl ik ’t niet eens koud had…
Na met schijnbaar mijn voet de grond te hebben geschampt, vond hij dat ik opnieuw moest beginnen.
Na drie pogingen op de eindhindernis mocht ook ik de bel, de gewraakte bel luiden…
Uiteindelijk hebben Bart, Mark en Erin mij verslagen.
Heren ToP gelopen, vooral Mark (petje af)!!
Nu heb ik des te meer redenen om meer kilometers te maken tijdens mijn trainingen… Jullie begrijpen wel dat je nu in mij vijand hebt gevonden. Bart wist dat al 🙂 Ik verklaar jullie de surviavaloorlog!!
Sportieve groet en tot de volgende run.
Glenn.