Gendringen, mede door survivalweergoden extra pittig!
Mede survivalliefhebbers bij deze een korte impressie van de TSC run van Gendringen.
Als altijd weer een summiere voorbereiding voor deze run voor mij, al doet 3 weken Afrika natuurlijk veel goed, ik was zeg maar uitstekend hersteld van Beltrum!
Maar ook de dinsdagtraining gaf toch dat beetje ritme. Gendringen was dit jaar een mooi parcours, iets afwijkend op eerdere edities. De run begon op een schappelijke starttijd van 11.10, niet gek dacht ik. Zelfs het weer was prachtig: een zonnetje en windstil. Kortom lekker beginnen toch!?
Na wat eenvoudige en goed te doene hindernissen kwam het kanoen. Altijd lastig en uiteraard heb ik een 360 gemaakt… gelukkig zonder om te slaan kon ik de kano aanmeren.Al lopende werd de mooie blauwe lucht langzaamaan grijs en door de waterdoorsteken veranderde het gevoel te warm te zijn aangekleed in toch maar wat harder lopen om warm te blijven…
In Herbert Rougoor’s achtertuin aangekomen bleken ook de hindernissen aardig te gaan tellen en korte onderbrekingen waren vanaf toen op zijn plaats in het nemen van de hindernissen.
Uiteindelijk de run verder netjes kunnen doorlopen al werd het door de hagelbuitjes kouder en kouder.
Bij het hakken aangekomen bleken de stammen van een kaliber dat je al aanvoelde dat je je wel flink warm zou gaan slaan…
Helaas dat gold niet voor mijn handen die waren na 2 slagen gevoelloos koud!
Ook de kern van mijn zorgvuldig uitgezochte dunste stammetje bleek keihard ingedroogd hout te zijn grrr. Je kent het wel de bijl slaat net zo hard terug zonder een spaander van de balk te slaan.
Maar goed mezelf flink kwaad gemaakt en krak ik kon het laatste stukje lopen met de twee helften inzetten, een behoorlijk geklungel overigens… doe mij maar lopen met een hele stam.
Precies bij de laatste losse swing schoot de kramp in mijn kuiten… pijnlijk… toch eerst even rekken.
In de eindhindernis BENG alweer…beide kuiten… zo lukt het niet, toch nog even wat drinken en rekken. Gelukkig de run netjes afgemaakt. Verkleumd na de finish direct aan de warme bouillon wat een verademing zeg! Prima geregeld!
Na het lauwe douchje tijdens wat napraten over de wedstrijd met andere deelnemers bemerkte ik dat ik ging klappertanden… toch wel een aanslag dus die run! Gelukkig verdween het weer even snel als het plots opkwam en kan ik nu weer gaan uitkijken naar Kootstertille.
Tot trainen
Janco