Traditioneel begint het survival seizoen voor de langere afstanden volwassenen in Udenhout. Hier vindt de eerste TSC en RUC run van het seizoen plaats.
Ook traditioneel zijn de zomerse omstandigheden waardoor het volop genieten is op en rond het Tongerloplein.
Met deze vooruitzichten halen we Michiel op in de Bilt en spoeden ons naar het zonnige zuiden. Nieuwkomer Rens heeft dan al afgehaakt met een knieblessure. Ook Johan laat het afweten want hij heeft blijkbaar te veel met zijn ellebogen moeten werken. Alex en ik besluiten dat de ouwetjes dan maar weer moeten laten zien hoe het moet in de RUC. Niet helemaal terecht want Rooske en Niels gebruiken deze run als herstelrun na hun 8 uurs adventure race van de dag ervoor. Daar hebben ze de 3e plaats weten te bereiken. Petje af voor deze zeer fitte Fitters. TSC-er Rick gaat zijn eigen traditie beginnen: inschrijven en niet starten zodat Janco als enige de eer van Fit hoog moet houden in het TSC circuit.
Na de gebruikelijke discussie over thermoshirts (Bart: doe jij er 1 of 2 aan) kleden we ons om en gaan warmlopen. Hier breekt het zweet me al snel uit dus ik ren weer snel terug naar de kleedruimte om mijn thermoshirt met lange mouwen om te wisselen voor eentje met korte mouwen. Ik start met nog een stuk of 3 mannen in het dames start groepje. Gezellig! Via wat eenvoudige hindernisje en de boomkwekerij met de platte karren komen we in het veld bij een speciale opdracht. Hier moeten we een klinker op een ton werpen. De klinker mag de grond niet raken op straffe van een extra rondje lopen. Dit jaar slaag ik voor deze uitdaging en mag een stuk of 3 atleten achter me laten. De hindernis ‘Bij Jan op d’n dam’ is een spectaculaire combi waar je diverse niveau’s omhoog moet klimmen en vervolgens vanaf een hoogte van een meter of 8 via een apenhang weer terug op aarde komt. Hulde aan de hindernisbouwers die weer iets moois hebben gerealiseerd.
Na diverse andere hindernissen en vele modderige meters komen we bij de altijd spannende kraanhindernis boven het water van de Zandleij. Het oogt heel moeilijk en druk door de vele atleten die bovenin de hindernis blijven rusten. Ook al roepen de juryposten regelmatig dat er geen koffie wordt geschonken bovenin, blijft de doorstroming achter. Ik besluit om rustig maar zonder pauze door de hele hindernis te klimmen en laat hier de nodige atleten achter me. Bij het boogschieten blijken er geen linkshandige bogen te zijn. Hierdoor laat ik me te veel afleiden en schiet naast de roos. TSC-er Kees Meesters doet nog een goed woordje voor me maar mis blijft mis. Hier mag ik dus wel een strafrondje lopen met een klinkertje. Dan volgen we het water en komen bij de speciale apenhang. Hier heeft men 2 plastic buizen om de touwen heen geschoven zodat het oppassen is om niet uit te glijden. Ik zie Kees voor me in het water vallen en neem mezelf voor heel gecontroleerd over de buis te schuiven. Dit lukt en we mogen weer verder. Dan volgt een lange steigerplank die op armkracht moet worden bedwongen. Desondanks zijn er toch atleten die deze hindernis op de apenhang manier nemen, jammer.
Ook een traditie in Udenhout is de eenzame hoornblazer. Deze man staat meestal eenzaam achterin het tweede RUC lusje zijn blaaskunsten te vertonen. Ik was al even bang dat ik zijn getoeter moest missen, maar hij heeft zijn positie verlegd tot vlakbij de Schoorstraat. Behalve de survivalaars heeft hij nu ook veel luisteraars gekregen van de drinkpost en de toeschouwers bij de hindernissen daar.
Na nog wat grotere en kleinere uitdagingen komen we bij het roemruchte kasteellaantje terecht. Deze traditionele ‘killer’ is mooi opgebouwd met een tweetal rustpunten net voor de moeilijke delen. Ik pak mijn rust, wetende dat dit de laatste zware hindernis is, en ga er goed doorheen. Dan schuifelen we in ganzenpas door de duiker en ik weet weer een mooi dun stammetje onderuit de stapel herenstammen te vissen. Het hakken kost zodoende niet te veel moeite en ik mag naar de eindhindernis. Door een container heen komen we via een korte apenhang bij het eindspektakel. Vanaf een paaltje op 1 m boven een bordesje moeten we naar een bijna verticaal net springen. Onder ons lonkt de waterbak waar al vele atleten in zijn beland, en na mij nog zullen belanden. Ik kom voldoende hoog in het net en klim er vervolgens onderdoor om daarna snel de eindbel te luiden. Met 2 uur en 33 minuten op de teller en het felbegeerde bandje nog om de pols ben ik zeer tevreden. Nieuwkomer in deze afstand Ali komt enige tijd later samen met oudgediende Glenn binnen. Ali oogt nog fit en enthousiast, bij Glenn is duidelijk dat hij nog niet terug is op zijn oude niveau want zijn tong hangt op zijn tenen. Vader en zoon Suijkerbuijk komen ook samen binnen, waarbij Tim duidelijk nog meer energie heeft als zijn vader. Evengoed weer een top prestatie die niet iedereen hem nadoet (top ouwe!)
Inmiddels is ook de jeugd aan het starten en ik kan de meeste nog even uitzwaaien. Zij lopen groepsgewijs mee met de Rookie-run of 7 km recreatief. Alex wil een grotere uitdaging en heeft zich ingeschreven voor de 12 km recreatief. Hier weet hij, tussen twee volwassen atleten in, op het middelste vak van het erepodium te belanden. Chapeau! De andere jeugd loopt lekker in koppels of groepjes samen en weet er, ondanks de wachttijden en slecht getrainde atleten die de hindernissen verstoppen, toch een leuke run van te maken. Ook komen nog diverse andere Fit atleten binnen die recreatief of als koppel 7 of 12 km afleggen en veelal met bandje weten te eindigen.
Na een leuke dag in het Brabantse land gaan we aan het einde van de middag tevreden naar huis. Op naar Leeuwarden voor de 2e RUC, BSC en JSC run.
Mark van Zeijl