Neede 2013

door Micha

Zondagochtend 20 oktober 2013, de dag na een enorme zeikerige regendag en waarop de buienradar nog 91% kans op regen in Neede gaf. Echter, ik meende net toch echt te horen dat we de komende dagen een overheerlijke nazomerse periode te gemoed gaan met ongekend hoge temperaturen voor de tijd van het jaar.
Ach, het is nog vroeg en, het is droog! Sterker nog, in het eeuwig mooie 030 kleurt de ochtendhemel zelfs lichtblauw. Dat belooft veel goeds voor iemand die praktisch een week geleden een soort van af heeft gezien tijdens een drijfnatte ochtendsessie van de zoveelste beruchte AFC (Alex’s FIT Challenge) in de groene steppe net buiten dat prachtige 030.

Met een gezonde wedstrijdspanning prop ik een bord Bambix in mijn lijf en rijd richting carpoolplek “de Goudrenet” aan de A1 aldaar opgewacht te worden door mijn koppelmaat en goede vriend Gert. Gert is de vervanger van mijn oorspronkelijke Koppelmaat en tevens goede vriend Dennis. Dennis werd exact een week geleden helaas letterlijk gevloerd tijdens die beruchte AFC. Bikkel Dennis stapte, met de finish in zicht, iets wat vervelend in een plas waarvan we er die ochtend honderden, wat zeg ik, duizenden, doorstaan hadden. “Knak” zei zijn enkel, maar Dennis hoorde je niet, Dennis ramt gewoon door, Dennis is een MAN, Dennis is een jonge vader die geen pijn kent, Dennis zet zijn kiezen op elkaar en finished die killing AFC alsnog in een toptijd. De volgende ochtend bleek dat Dennis zijn enkelbanden in-/afgescheurd had! GVD Dennis, jij krijgt wat mij betreft nu al de ABP 2013 ofwel de AFC-BIKKEL-Prijs 2013. R E S P E C T man!

Oja, die Goudrenet, daar tref ik hem, één bonk vriendelijke spiermassa. Deze dag heeft Gert de loodzware taak om een Koppelmaat te vervangen. Nee, niet een koppelmaat maar een Koppelmaat met hoofdletter “K”. Niet gewoon dus een koppelmaat als Niels Guijens of een easy rider als een Tim of een Rick, nee, het is Gert’s taak vandaag om een clubheld, een survivalicoon, een volbloed survivalaar, een al bijna legende te vervangen. Gert moet Bikkel Dennis vervangen. Ga daar maar eens aan staan!

Wat ik al zei, een altijd warm onthaal van mijn grote vriend. Het beetje zal-het-wel-lekker-gaan-vandaag-twijfel is in no-time weg bij het zien van deze altijd stralende reserve Koppelmaat. Mijn dag kan eigenlijk al niet meer stuk! Kom, rijden, op naar Neede waar ook de zon blijkt te schijnen…
Omkleden, wedstrijdspanning stijgt, zenuwachtige scheetjes ontglippen zweterige billen, gefinishte bikkels en bikkelsters, met besmeurde drijfnatte shirts, uitgeputte gezichten, maar met toch een voldane glimlach op het gezicht, lopen af-en-aan. Zij zijn al klaar, wij moeten nog…

Even een kleine warming-up, je moet toch wat. Verrek een andere clupmaatbikkel, Michel H., hij moet ook nog. Hij loopt met een voor ons onbekende vriend maar de afleiding voelt even prettig zo 5 minuten voor de start. Dan het startvak in en “PANG”… daar gaan we Gert… en het gaat lekker hè Gert? Ja het gaat onverwacht prettig, heerlijk eigenlijk. We halen startnummers in die al 2 uur geleden gestart zijn. Dat pept op. Jammer dat het bij enkele hindernissen relatief lang wachten is maar ach, dat brengt de hartslag weer wat tot rust en voert het een en ander aan melkzuur af. Het is tenslotte belachelijk lekker weer met veel gezelligheid langs de kant.

We kropen door duikers, doorwade enkele stromen, beklommen vele touwen, netten, palen en balken. 49 hindernissen om precies te zijn. 49 stuks in 12 km gepropt. Al lijkt ons die 12 km wat kort voor hoe het voelt. Ons gevoel klopt, later bleek de afstand stiekem 14 km (!) te zijn. Maar we lopen, kruipen, klimmen en niet geheel onbelangrijk, we genieten en lachen nog steeds. We naderen het einde. De hindernisnummers beginnen al met een 4 en de laatste 4 hindernissen schijnen op een kluitje te zitten. Gert ramt nog even een pijl in de bulls eye en de eindhindernis is in zicht. Een zalig ogende apenhang van een meter of 30 over het water. Vele apen hangen halverwege op apegapen, een enkeling geeft op en laat zich uitgeput tussen de krokodillen vallen. “Gert, weet je nog die AFC van afgelopen zomer? Daar was de apenhang 2x zo lang man. Kom op rammen”!

En zo glijden we soepel als 2 Oostenrijkse skigondels naast elkaar naar de overkant van het dal. Wat nou halverwege uitrusten… doorrammen, dat zou Dennis ook doen, dus wij ook, BAM! Lekker gevoel. Nu nog even die eindhindernis. Verrek, daar staat Michel H. al aangekleed en wel met die eeuwig bekende smile ons toe te roepen. Hoe the fukc kan hij daar al zo fris en fruitig staan? Waarschijnlijk uitgevallen…
Anyway, we hebben het gehaald Gert. We kunnen met opgeheven hoofd huiswaarts keren. We kunnen aankomende dinsdag met trots de thuisblijvers vertellen wat ze gemist hebben. Onze ruig getekende shirts zullen ons dinsdagavond het respect geven van onze medekrijgers van het altijd gezellige FIT. Voldaan lopen we naar de douche waar we halverwege nog de schrik van ons leven krijgen. Er stopt een auto. Een groot donker gedaante stapt uit en verspert ons de weg. Even lijken mijn laatste seconden geteld. Ik zie 42 levensjaren in een fractie van een seconde voorbij schieten. Ik dacht dat mijn leven voorbij was maar ik was held Gert even vergeten. Held Gert springt voor me, als hoeder, als body guard, als luchtafweer dat een patriot uit de lucht plukt, het gebeurde in een fractie van een seconde!
Pfff het valt mee, het was Glenn maar…

Tx Gert voor de waanzinnige dag. Op naar Beltrum! Dan wel weer Dennis en als special guest, vriend René 😉

(meer foto’s van Folkert vind je hier)

Een N8 vol orientatie plezier en een eerste plek…

Het weekend van 11 oktober begint goed voor Guido De Jong en Niels Koning a.k.a. De FITte Kreeften. Als training voor de 24 uurs Adventure Race in Bronckhorst hebben we ons ingeschreven voor een N8 Run, een orientatieloop in de nacht in Vorden, georganiseerd door Leo Slütter, (inmiddels oud) voorzitter SBN.
Het is even rijden richting Vorden maar dat is de survivaler natuurlijk wel gewend. Onderweg kunnen we genieten van een mooie file op de A1, o.a. dankzij de hevige regenval, dat belooft veel goeds. Met enige haast komen we om 19.00 aan in Vorden, de Briefing was net afgelopen dus we moesten het met een briefje doen met de regels. Het principe was ons al wel ongeveer duidelijk: Binnen 7 uur zoveel mogelijk CP’s (CheckPoints) vinden zonder gezien te worden op grote openbare wegen. Daarbij had de organisatie het nog wat leuker gemaakt door ons een goede hoofdlamp te verbieden en ons een klein leeslampje te geven.
Eenmaal klaar voor de strijd komen we erachter dat we al 4 minuten geleden gestart moesten zijn, OK dat begint goed! We beginnen met een kompaskoers door Vorden heen om uiteindelijk de stafkaarten op te halen. Bij het eerste punt zien we al veel teams aan het zoeken naar een CP rond een hotel, de eerste achterstand is alweer ingehaald. Helaas na een kwartier zoeken vindt niemand een CP, dan maar door en we komen bij Kasteel Vorden aan waar een man in ’t donker ons een envelop met kaarten geeft. Gezien de regen en we nogal wat punten moesten uitrekenen en intekenen op de kaart keren wij ons tot het dichtbijzijnde cafe. Een drankje erin, CP’s omrekenen (de kaarten hadden andere schalen, gelukkig wist Guido hier goed mee om te gaan) & intekenen. Naar ons idee gingen we als tweede team weg, het donkere Bos van Vorden in.

Wederom als eerste een kompaskoers. We moesten op een punt aankomen waarbij het Kasteel van Vorden op 150 graden en de kerktoren op 280 stond. Na wat gepuzzel het punt gevonden midden in het weiland, toen een kompaskoers richting … Tja door een klein foutje met een omgedraaid kompas gingen wij de tegenovergestelde richting op. Goed hier kom je dan snel genoeg achter en dan kun je weer terug lopen. Vervolgens 2 CP’s gevonden en bij de derde alweer stoeien met het vinden van de juiste plek. De hevige regenval maakt ons al lekker nat en koud, de kleine lampjes maken het er ook niet beter op, deze blijken ook niet heel waterdicht te zijn! Waar zijn we aan begonnen…
Adventure Racen is vooral door blijven gaan en niet teveel nadenken, dus dat doen we dan maar! Gelukkig een langer stukje hardgelopen waardoor we weer wat warmer worden. We komen in een goede flow terecht, Niels leest kaart en Guido weet de CP’s goed te vinden, deze hangen namelijk veelal aan de achterzijde van bomen of palen waardoor je ze niet direct ziet, helemaal niet in het donker 😉
We gaan lekker door en vinden mooie punten, langs/door een maisveld gelopen, onder een spoorbrug, op een takje langs het water, een paaltje in een weiland, etc. Vorden is mooi, vooral in het donker! Inmiddels hebben we toch al aardig wat CP’s gevonden en zijn we flink op weg. Nog 6 CP’s te vinden die nogal uit elkaar liggen en nog een uurtje te gaan voor de deadline van 2.00 besluiten we toch een aantal CP’s links te laten liggen. We probeerde nog 2 puntjes te vinden in de buurt van de finish maar deze lieten zich slecht vinden en de tijd begon te dringen. Dan maar naar de finish.. de 1km die we hadden ingepland blijkt toch nog 2,5 km te zijn. Gelukkig halen we het op tijd om terug te komen bij de finish.

7 uur hardlopen, 25km, 20 CP’s, veel orientatie en lol verder genieten we van ons broodje gehaktbal met pindasaus en keren wij huiswaarts. De stand werd de dag erna bekend wegens de te verrekenen straftijden van ieder team, resultaat: Een EERSTE plek!
Volgende keer zijn we er weer bij, nu eerst op naar Bronckhorst.

Guido & Niels
De FITte Kreeften.

Boerakker 2013

Folkert heeft prachtige foto’s gemaakt van de Fit jeugd in Boerakker: fotoalbum
Sigrid van Holland behaalde bij de JSC-A een mooie tweede plek en vader en zoon Lexmond een mooie derde plek bij de ouder-kind run!